Wat is mijn grootste passie in mijn werk?
Uitzoeken. Uitvinden of de informatie klopt. En dan nieuwe dingen ontdekken waar ik het bestaan niet van vermoedde.
Wat is mijn idee van ultiem geluk?
Na gedane arbeid op mijn eigen terras met een G&T en Miles Davis op de achtergrond een goed boek lezen.
Wat is mijn grootste angst?
Goede vraag. Angst houdt me nooit zo bezig. Na een paar ongelukken, een enorme hoeveelheid bijna-ongelukken, een bijna dodelijke malaria (meegenomen uit Liberia) vallen allerlei levensgebeurtenissen aardig in perspectief. Geen werk meer hebben – daar wordt ik wel heel erg onrustig van.
Waar houd ik het meest van aan mijn werk?
Goede taalformuleringen maken. Vooral voor radio-uitzendingen waar dat nog nauwer luistert (letterlijk!) dan bij het schrijven van teksten.
Wat is mijn minst aantrekkelijke eigenschap?
Uitstelgedrag. Heeft alles te maken met wat ik wel eens deadlineverslaving noem. Een eigenschap die er vooral toe leidt dat je dingen onder hoogspanning zit te maken. Dat kan ik dan weer wel heel goed. Maar of deze cirkel op den duur gezond is…
Wat is mijn grootste valkuil?
Zie hierboven.
Wanneer zou ik liegen?
Wanneer ik een accreditatie nodig heb in een land of voor een evenement. Of wanneer ik een land in wil dat vervelend doet tegen journalisten. Maar dat zijn meer leugentjes-om-bestwil. Als je bedoelt of ik ooit een producent zou kunnen worden van nep nieuws dan is het antwoord uiteraard: nooit.
Welke personen in mijn professie, die nu leven, bewonder ik het meeste?
Ik ben niet zo van bewondering. Waardering en respect voor wat anderen doen, zeker. Dat zijn ook evenzovele uitdagingen om zelf een betere journalist te worden, positieve aanmoedigingen dus en die krijg ik vaak als ik boeken van collega’s lees. Karl Maier en Pedro Rosa Mendes over Angola bijvoorbeeld. Ahmed Rashid over de Taliban, om eens iets te nomen uit een deel van de wereld dat ik niet ken…
Waar houd ik het minst van aan mijn werk?
Interviews uitwerken! Ik weet dat het moet, het komt altijd weer goed terecht, en de citaten die ik nodig heb vallen ook altijd weer op hun plek maar ik blijf het corvee vinden…Vreemde tegenstelling maar het is niet anders.
Waar en wanneer was ik het meest gelukkig met mijn werk?
Ontzettend veel momenten. Toen ik in de jaren ’90 met fotograaf Wilco van Herpen een hele serie voorpaginareportages had over Angola. Daarna tussen 1998 en 2011 met de vele reportages over Liberia om heel langzaam uit te vinden en te begrijpen wat er gebeurd was in dat land. En vooral waarom. De vijf jaar dat ik met collega Alberta Opoku het Wereldomroep programma Bridges With Africa maakte en met grote regelmaat om tien voor vijf in de ochtend in de trein stapte in de wetenschap dat het af, klaar en afgeleverd was. En nog veel meer.
Wat zegt de uitspraak ‘Passie Pensioneert Nooit’ mij?
Als ik heel eerlijk ben: niet veel. Ik ben nooit indringend of diepgaand met passie (of met pensioenen) bezig geweest. “Passie” is een typisch Nederlandse modeterm, in dezelfde categorie als het gebruik, te pas en te onpas, van het woordje “urgent” op een aantal redacties. Maar als het om de vaststelling gaat dat ik nooit kan ophouden met dit vak, dan klopt de uitspraak.
Wat zou ik aan mezelf willen veranderen?
Die al eerder genoemde deadlineverslaving. Misschien lukt het ooit. Het zal ongetwijfeld te maken hebben met mijn belabberde staat van dienst op het gebied van tijdmanagement…
Wat is mijn grootste professionele prestatie tot nu toe?
Vijf jaar Bridges With Africa bij de Wereldomroep (en wat eindeloos doodzonde dat die opgeheven is). Mijn boek over Guinee (Masks Music and Minerals), vorig jaar gepubliceerd bij uitgeverij Hurst in Londen. Die mag ik van mezelf best mijlpalen vinden. Op naar de volgende…
https://www.bol.com/nl/p/guinea/9200000014771993/?suggestionType=suggestedsearch
https://www.bol.com/nl/p/cirkels-van-wraak/1001004000020222/?suggestionType=suggestedsearch
Waar zou ik het liefst willen leven en werken?
West Afrika. Meest boeiende plek op aarde maar dat is uiteraard volledig subjectief. Het is inmiddels aardig aan het lukken overigens…
Wat is mijn meest waardevolle bezitting?
Mijn laptop. Verder leent het leven van een reizend correspondent zich niet zo
erg tot het opstapelen van bezittingen. Ik had een prachtig beeld uit Zimbabwe in huis maar dat is door een merkwaardig ongeluk helaas gesneuveld. Meubilair en dergelijke zaken doen mij niets.
Wat is mijn meest markante karakteristiek?
Ik hoor wel eens zeggen: humor. Maar dat moeten anderen maar uitmaken.
Wat is de plek waar ik de beste ideeën krijg buitenshuis, in mijn stad?
Kan overal zijn. Vaak als ik op de fiets zit.
Wat is mijn favoriete plek om te eten en te drinken buitenshuis, in mijn stad?
Ik heb zoveel steden. In Amsterdam is dat nog altijd het café-restaurant aan de kop van de roeibaan in het Amsterdamse Bos. In Dakar het restaurant Le Calebasse aan de kust. Een stukkie verderop langs diezelfde kust staat Obama, een wankel tentje in het water – dat is in Conakry. In Ouagadougou is mijn favoriete restaurant-tuin Square Yennega vernield door een projectontwikkelaar (die zijn dus echt overal hetzelfde). In Abidjan is het Hotel Le Marly met z’n terras aan de lagune en in Bamako bij Pascal, een restauranthouder in de wijk Badalabougou die ondanks alle ellende in Mali er miraculeus in slaagt zijn restaurant Africa Food open te houden. Wat bijna al deze plekken gemeen hebben is dit: open uitzicht.
Welke boeken hebben mijn leven beïnvloed en hoe?
En attendant le vote de bêtes sauvages van de overleden Ivoriaanse auteur Ahmadou Kourouma. Een magistrale psychologie van de macht waar ik veel van heb geleerd. Daarvoor was er House of Hunger van de Zimbabweaanse schrijver Dambudzo Marechera. Een literaire vuistslag van pakweg 100 pagina’s die voor mij in één klap de “niet-westerse” literatuur wegsleepte uit het goedbedoelde vanillecircuit van de Derde Spreker Serie.
Wie zijn mijn favoriete schrijvers?
Heel veel. Tolstoy. Kourouma, net genoemd. Alain Mabanckou. Hunter S. Thompson voor zijn dollemansritten door de Engelse/Amerikaanse taal. Iris Murdoch voor de haarfijn uitgekiende composities. Yvonne Vera, de evenknie van Marechera uit Zimbabwe. Orwell natuurlijk, wijze politieke lessen voor iedereen. Dylan Thomas. En nog veel meer…
‘You Only Die Once’. Welke muziek wil ik beluisteren op mijn laatste dag?
Zoveel mogelijk en van alles. Miles Davis, Salif Keita, Gustav Mahler, fijne elektronica van Banabila en Mercan Dede, Coltrane, fado natuurlijk en de mooiste plaat ooit gemaakt: New Ancient Strings van Toumani Diabaté en Ballaké Sissoko. Minuscuul topje van mijn muzikale ijsberg.
Wie is mijn held of heldin in fictie?
Dat is geen gemakkelijke keuze maar ik denk dat Anna Karenina onverslaanbaar
blijft.
Wie zijn mijn helden en heldinnen in real life?
Mijn familie.
Welke film zou ik jou aanbevelen ooit in jouw leven te zien?
Dood in Venetië van Visconti. En verder alles van Tarkovski.
Wat zegt de uitspraak ‘De Financiële Vrijheid om te Creëren” mij?
Vooral de constatering dat ik die niet heb. Ik loop met ideeën rond voor een nieuw boek dat over Mali of Côte d’Ivoire moet gaan. Ik heb een serie onafgemaakte verhalen en een soap-achtige serie over ontwikkelingshulp in de la liggen. Kom er nooit aan toe en ik ben absoluut geen specialist in het schrijven van subsidieaanvragen. Kortom: ik zou die vrijheid graag een keer willen hebben…
Welke rol speelt kunst in mijn leven en werk?
Een grote. Vooral muziek maar ook film, theater, literatuur en beeldende kunst. Het opent een ander raam op de wereld, waardoor je anders gaat kijken, gaat luisteren. West Afrika is niet te begrijpen zonder de rol van muziek inde geschiedenis en de politiek van de regio. En zo zijn er legio voorbeelden. Praten met kunstenaars is, in mijn ervaring, vaak een verrijkende ervaring gebleken.
Wie is mijn grootste fan/sponsor/partner in crime?
Partner in crime, dat is fotograaf Martin Waalboer met wie ik al vaak op stap ben geweest, onder neer in Liberia – check zijn prachtige project over het stadje Harper, waar ik de tekst voor geschreven heb, hier: http://www.blurb.com/b?ebook=396397 Verder waren we in Côte d’Ivoire en maakten daar een memorabele treinreis door rebellengebied, plus Suriname, Burkina Faso en Senegal.
Naar welk project, in 2017, kijk ik uit?
Dat wordt een project met Martin, waarvan de contouren langzaam zichtbaar worden en waar ik verder niets over ga verklappen.
Welke mensen in mijn professie zou ik graag willen ontmoeten in 2017
Tsja, dat is, gek genoeg, altijd vanzelf gegaan en dat zal dit jaar zeker ook zo zijn. Ik ontmoet binnenkort een zeer gewaardeerde collega uit Burkina Faso die ik onlangs voor het eerst tegenkwam op een congres van de regerende partij in Ouagadougou. Naar die ontmoeting kijk ik erg uit. Zo gaat het vaak.
Waar kun jij mij en mijn werk zien of ontmoeten in 2017?
Online bij (onder meer) ZAM (zammagazine.com), oneworld.nl en de muzieksite Mixedworldmusic.com. Op papier bij De Groene, The Africa Report, Wordt Vervolgd en Songlines. En regelmatig op de radio bij Deutsche Welle (dw.com), Radio France Internationale (rfi.fr), Voice of America (voanews.com). In archieven van het programma Culture, op online radiostation Monocle (nummers 139, 152 en 174) zitten drie reportages die ik met een hoop plezier heb gemaakt. Oh en ik heb een blog! Dat ligt regelmatig stil (geen tijd, simpel) maar er staat inmiddels al zo’n zes jaar materiaal op. Hier: https://bramposthumus.wordpress.com
Wie zie ik graag uitgenodigd om hun Passie Pensioneert Nooit verhaal te vertellen?
Martin Waalboer.
Hoe kun jij contact met mij opnemen? Mail werkt het best: jono@xs4all.nl
Dit is een bericht van Passie Pensioneert Nooit founder Peter de Kuster
Maak een Proefrit in jouw Droomjob en Creëer een Leven en Werk waar Jij van Houdt en Nooit van Wil Pensioneren.
Ja, jij kunt een gooi doen naar jouw droomjob zonder jouw huidige job, levensstijl of onderneming te riskeren. In Proefrit in jouw Droomjob zul je ontdekken hoe het ontmoeten van een mentor die jouw droomjob heeft, van een gesprek tot een uurtje tot daadwerkelijk een paar dagen samenwerken met de mentor jou zal inspireren om jouw eigen verhaal te versterken over jezelf en jouw creatieve droomjob die jij altijd wilde. Het kan de eerste stap zijn om die droomjob waar te maken
Revolutionair en praktisch, deze hands – on class ontworpen door Peter de Kuster – de oprichter van Passie Pensioneert Nooit zal bijdragen dat jij met jouw passie jouw geld verdient wanneer je leert om:
- Een “Proefrit in jouw Droomjob” voor jezelf in elke creatieve onderneming te maken
- De vaardigheden op te bouwen en de kennis te vergaren die jij nodig heb om aan jouw nieuwe creatieve onderneming te beginnen
- De angst om te veranderen te overwinnen
- Een ontslag of andere onvrijwillige verandering in de kans van jouw leven te veranderen
- Een droomjob te ontwerpen die nog niet bestaat
- Een geleidelijke, veilige overgang te managen van jouw huidige job of onderneming naar jouw droomjob
- Financiële risico’s te minimaliseren wanneer je met jouw nieuwe moedige leven start
“The secret of success is making your vocation your vacation – Mark Twain”
Door alle generaties heen hebben mensen al een Proefrit in hun Droomjob gemaakt. Bij architecten, kunstenaars, schrijvers, designers, reclamemensen, koks en acteurs bijvoorbeeld is het de normaalste zaak van de wereld. Wel is het iets dat vooral bij de start van een loopbaan wordt gedaan. Terwijl je het altijd kunt doen om je beeld bij wat je doet en wilt doen met je passie voor je werk aan te scherpen door zij aan zij te werken met iemand die jouw rolmodel is.
Ik ben jaren geleden begonnen iedereen die op zoek was naar een praktische invulling voor hun droomjob te adviseren een Proefrit in jouw Droomjob te maken. 1, 2, 3 dagen echt werken met iemand die jouw droomjob heeft. Of gesprekken van een paar uur met hen. Bijna iedereen die een Proefrit maakte is daaruit gekomen met nieuwe energie, een helder verhaal en vastberadener dan ooit om hun droomjob waar te maken. Ze hebben boeiende projecten binnengehaald, een opleiding gestart of op andere manieren hun droomjob verder gebracht. Na jaren van fantaseren heeft de Proefrit in een paar dagen hen de kracht gegeven om in actie te komen.
Deels was het een leereffect – de concrete kennis die zij hebben gekregen over de onderneming van hun dromen. Deels was het de mentor die hun hand vasthield, hun zelfvertrouwen een boost gaf en hen hulp bood. Deels waren het de contacten die zij maakten, die het maken van de volgende stappen eenvoudiger maakten.
Maar het belangrijkste van allemaal, naast deze praktische zaken, was iets anders. De Proefrit in jouw Droomonderneming ontwaakte en gaf energie aan iets diep in henzelf, een gedeelte dat voorheen sluimerde en dat, eenmaal wakker geworden, weigerde om genegeerd te worden. Weet dat je als je een droomonderneming overweegt dat het niet alleen gaat over hoe jij jouw uren op het werk besteedt. Het gaat over het verbinden van jouw werk – leven met jouw diepste gevoel over jezelf. Het gaat erom werk te hebben dat je met passie doet, dat je energie geeft in plaats van uitput, waar je van voelt dat het van betekenis is.
WAAROM DEELNEMEN AAN PASSIE PENSIONEERT NOOIT?
1. Om een proefrit in jouw droomjob te maken voor je jezelf committeert
2. Om een mentor te vinden
3. Om de ins en outs van een onderneming te leren kennen
4. Om contacten in de bedrijfstak te leggen
5. Jouw zelfvertrouwen te verhogen
6. Om een passie te exploreren
7. Om jouw nieuwsgierigheid te bevredigen over ‘ the road not taken’
8. Om mogelijke loopbanen te testen wanneer je nog niet weet wat je wilt
9. Om een ongebruikelijke, opwindende reis te maken
10. Om iets nieuws uit te proberen en jezelf op nieuwe manieren uit te dagen
11. Om een nieuw verhaal te krijgen over jouw huidige onderneming, job, lifestyle en toekomst
12. Om verbinding te krijgen met iets dat in jou sluimert.
Wil je weten hoe de Proefrit in jouw Droomjob werkt? Klik op één van de links hieronder.
Passie Pensioneert Nooit 