Wat is mijn grootste passie in mijn werk? Ik verlang vooral naar de vrijheid, de rust en vaak die innerlijke zoektocht die ik in mijn atelier vind, weg van alles wat er zich op dat moment in de wereld afspeelt. Aan de andere kant is mijn atelier net de plaats waar ik omga met die wereldproblematiek, ideeën worden er omgezet in installaties en poëtisch sculpturen. Het creatieproces en het ontstaan van een werk waarbij je je eigen taal ontwikkelt en gebruikt, daar ligt mijn passie.
Wat is mijn idee van ultiem geluk? Door de vluchtige en snelle wereld waarin we leven lijken we gewoon te vergeten wat ons echt gelukkig maakt. Geluk is volgens mij een kwestie van tijd nemen om te genieten van dat wat ons omringt. Een knuffel geven/krijgen, een dauwdruppel, wakker worden met je favoriete muziek, zonlicht op je gezicht of de geur van de zee in oktober.
Wat is mijn grootste angst? Mijn ouders zijn, op een paar kleine ouderdomsproblemen na, beide nog redelijk gezond. Ze zijn 73 en 75 jaar en het besef dat ze er op een dag niet meer zullen zijn boezemt me angst in. Ik heb nog niemand verloren waar ik zoveel van hou en ik vrees voor het moment waarop dat zal gebeuren. Het zal een zeer zware klap zijn.
Waar houd ik het meest van aan mijn werk? Alles. Het creëren, het ontdekken, het spelen met ideeën en dan alles samenbrengen tot één geheel in een tentoonstelling, de toeschouwers op de opening, hun uiting van waardering.
Wat is mijn minst aantrekkelijke eigenschap? Dat zou ik aan mijn vrouw moeten vragen. Maar er zijn er wel een paar waar ze heeft moeten leren mee omgaan. Eén ervan is koppigheid, als ik iets in mijn hoofd heb, dan kan niemand me van het tegendeel overtuigen. Ik luister op dat moment ook niet naar andere standpunten. Later kom ik daar gelukkig wel op terug, vaak te laat, met verontschuldigingen als resultaat.
Wat is mijn grootste valkuil? Dat ik me verlies in mijn werk en nog moeilijk uit mijn ‘artistieke’ wereld kom. Ik krijg daardoor vaak ook niet alles gedaan wat ik gepland had, ik verlies me teveel in details. Ik ben perfectionistisch ingesteld. Ik praat die eigenschap veelal goed door te zeggen dat er daardoor weer nieuwe ideeën zijn ontstaan en het noodzakelijk was in het proces, maar of dat effectief altijd zo is … ik moet toegeven van niet.
Wanneer zou ik liegen? Ik ben nogal vrij eerlijk. Klinkt raar om dat van jezelf te zeggen, toch heb ik het er echt moeilijk mee als bv. een collega vraagt of je zijn/haar tentoonstelling goed vindt en dat eigenlijk niet zo is. Een simpele leugen en ‘gewoon’ ja zeggen lukt me niet. Een gepast antwoord geven evenmin. Ze vragen me dus beter niet meer wat ik ervan vind, tenzij ze mijn eerlijke mening willen horen natuurlijk, haha.
Welke personen in mijn professie, die nu leven, bewonder ik het meeste? Tot voor kort zou ik Antoni Tapiès of Kounellis hebben gezegd, helaas zijn ze nog niet zo lang geleden overleden. Echte ‘helden’ heb ik niet, maar als ik mensen moet opnoemen waarvan ik denk, die is goed bezig dan denk ik aan conceptueel kunstenaar Kris Martin. Ik was tevens enorm onder de indruk van recente tentoonstellingen van Michel E. Smith, Wilfredo Prieto en Lee Kit. Maar dat zijn slechts een paar namen, als je echt wil weten welke kunstenaars ik allemaal bewonder, dan moet je maar eens zoeken naar Today I share op Facebook (group) of @today.i.share op Instagram. (zie link onderaan)
Waar houd ik het minst van aan mijn werk? Als ik iets moet vermelden, dan is het dat je je als kunstenaar altijd maar moet blijven verdedigen. Er is nog steeds teveel onbegrip voor wat we doen. Dat we alles gratis doen en bijklussen om rond te komen wordt als ‘vanzelfsprekend’ beschouwd en dan krijg je vaak nog te horen dat kunst te duur is. Weinigen zien in dat kunstenaar zijn een zelfstandig beroep is waar je dag en nacht mee bezig bent. Soms weegt dat onbegrip wel eens door.
Waar en wanneer was ik het meest gelukkig met mijn werk? Ik was echt blij met de presentatie van mijn werk ‘The Border’ op de artist talk bij Pedrami Gallery. Bij het betreden van de ruimte moesten alle toeschouwers over dit werk heen stappen. Je zag de mensen effectief twijfelen of ze mochten binnen komen. De insteek was om hen een ongemakkelijk gevoel mee te geven, een gevoel dat eigenlijk niets voorstelt tov vluchtelingen die proberen om landsgrenzen over te steken.
Ook het werk PAR, een in situ werk dat te zien was op een pop-up georganiseerd door Valerie Traan Gallery, vond ik zeer geslaagd.
Wat zegt de uitspraak ‘Passie Pensioneert Nooit’ mij? Omdat je graag dingen maakt waarvan je zelf houdt, wil je er ook niet mee stoppen. Eenmaal dat kunst je te pakken heeft laat het je nooit meer los. Kunstenaar word je niet kunstenaar ben je.
Wat zou ik aan mezelf willen veranderen? Niets. Ik aanvaard mijn gebreken, ze maken me tot wie ik ben.
Wat is mijn grootste professionele prestatie tot nu toe? Ik heb steeds het gevoel dat mijn grootste prestatie nog moet komen. Momenteel kijk ik echt uit naar mijn eerste solo in Nederland. Waar ik echter afgelopen jaar fier op was? Ongetwijfeld mijn deelname aan More Canvas Please bij Sofie van de Velde Gallery en het moment dat ik als curator een paar collega’s, waaronder Gideon Kiefer, Nico Vaerewijck, Johan De Wit en de nog veel te onbekende Mohammed Alani in een tentoonstelling kon tonen. Ik heb daar toen en zelfs nu nog, enorm veel goeie reacties op gekregen.
Waar zou ik het liefst willen leven en werken? Thuis. Mijn atelier is waar ik woon en ondanks het kleine atelier wil ik momenteel nergens anders leven en werken. Wel heb ik de ambitie om in verschillende landen tentoon te stellen en er in situ werken te maken. Materialen gebruiken die ik ter plaatse vind, een verhaal creëren met een link naar het land, dat is nog iets wat ik graag zou doen. Er is wel een grote connectie met Barcelona, dat voelt als een tweede thuis, maar om er effectief te wonen dat zie ik niet onmiddellijk gebeuren. Er is wel al overleg geweest om er werk te tonen, wie weet gebeurt dat wel in 2018?
Wat is mijn meest waardevolle bezitting? Mijn dochter. Alhoewel ik haar natuurlijk niet bezit. Van materiële zaken? Mijn bed, hoewel ik daar dan weer veel te weinig tijd in doorbreng. En mijn robotmaaier, die kan ik niet missen, haha.
Wat is mijn meest markante karakteristiek? Naar verluid beschrijven collega’s me als een zelfzeker, gedreven en gepassioneerd persoon. Ik kan me daarin wel vinden. Het zelfzekere en die passie zijn volgens mijn wel karakteristieken die het gevolg zijn van een grote focus op wat ik met mijn werk wil bereiken. Als je daar bewust mee bezig bent volgt zelfzekerheid en passie vanzelf.
Wat is de plek waar ik de beste ideeën krijg buitenshuis, in mijn stad? Ik krijg op de meest onverwachte plekken inspiratie. Ik kan daar niet meteen een specifieke plek op plakken.
Wat is mijn favoriete plek om te eten en te drinken buitenshuis, in mijn stad? Niet in mijn stad zelf, maar we kunnen enorm genieten van een etentje bij La Source in Lanaken en korter bij huis Two Cooks in Zottegem. De ene heeft een Michelin ster, de andere verdiend er misschien wel één.
Welke boeken hebben mijn leven beïnvloed en hoe? Ik moet eerlijk toegeven dat ik niet zo’n grote lezer ben. De enige boeken die ik vastneem zijn kunstboeken. Tàpies is een belangrijk kunstenaar voor me geweest en zijn boeken en biografie heb ik met veel plezier gelezen. Arte Povera, Themes and Movements beschouw ik ook als een belangrijk naslagwerk dat me een zekere richting gaf.
Welke muziek wil ik beluisteren op mijn laatste dag? Uiteraard mag Hallelujah in de uitvoering van Jeff Buckley niet ontbreken, maar ik ben een enorme TOOL fan. Eén van hun mooiste nummers staat op het album 10.000 days. Eigenlijk zijn het 2 aparte nummers, maar ik beschouw ze als 1 nummer. Je gaat door een 20 minuten durende trip met ‘Wings for Mary’ en de aansluitende titeltrack ’10.000 days’. Het is zo een ongelooflijk mooi en persoonlijk stuk over zijn stervende, zeer gelovige moeder Judith Marie. “She never told a lie, well, might have told a lie, but never lived one. Didn’t have a life, but surely saved one. Alright, now it’s time to let you go.”
Wie is mijn held of heldin in fictie? Saga Norén, van The Bridge. Deze detective heeft het syndroom van Asperger, wat uiteraard voor beperkte sociale interactie zorgt. Haar niet-alledaagse gedrag brengt haar vaak in bizarre situaties, maar ze slaagt er wel steeds in om een gevoelige snaar te raken. Top serie.
Welke film zou ik aanbevelen ooit in jouw leven te zien? Iedereen die me kent zal weten dat ik ‘Lord of the Rings’ zal zeggen, maar ik zag recent ‘The Green Mile’ op tv. Die film weet me steeds te verbazen, ook al zag ik hem al een paar keer. Een reusachtige Afro-Amerikaan, John Coffey (citaat: ‘Like the drink, ma’am, only not spelled the same’ ), wordt beschuldigd van verkrachting en moord op twee meisjes. Hij komt terecht in de ‘Dodengang’ van de gevangenis, waar hij zal geëxecuteerd worden. Coffey blijkt ook over bovennatuurlijke krachten te beschikken en geneest zo de terminaal zieke vrouw van de gevangenisdirecteur. Coffey mag dan wel onschuldig zijn, hij verkiest liever te sterven omdat hij de pijn in de wereld niet aankan. De film zit vol dubbele lagen en ondanks dat de film 17 jaar oud is blijft hij zeer relevant.
Wat zegt de uitspraak De Financiële Vrijheid om te Creëren mij? Wanneer je werk goed verkoopt heb je uiteraard ook meer middelen voor afwerking en presentatie. Aangezien ik meestal sculpturen maak uit recuperatie materiaal of weggeworpen spullen ben ik minder afhankelijk van financiële middelen.
Wie is mijn grootste partner in crime? Ongetwijfeld mijn vrouw, maar ik heb ook een goeie band met kunstenaar Nico Vaerewijck, je zou hem ook wel een partner in crime kunnen noemen.
Met wie zou ik in 2017 graag willen samenwerken? Wel, 2017, dat zal niet meer lukken, maar ik hoop ooit eens een ‘affiche’ te delen met de reeds eerder vermelde kunstenaars die ik bewonder. In Bologne heb je een galerie die ik al jaren volg, die zich vooral bezig houdt met Arte Povera en Italiaanse kunst, Galeria de’ foscherari. Onder hun artiesten zitten Gilberto Zorio, Claudio Parmeggiani, Pier Paolo Calzolari, Mario Cerolio en Nunzio. Ze volgen mijn werk op de voet, maar ze tonen er uitsluitend Italiaanse kunstenaars. Tenzij ik mijn nationaliteit laat veranderen vrees ik er nooit te kunnen tentoonstellen. Haha.
Naar welk project in 2017 kijk ik uit? In 2017, kijk ik vooral uit naar mijn solo bij Twelve Twelve Gallery in Den Haag. ‘Objects of Disguise’ gaat over de verborgen boodschappen die in mijn werk zitten. Ik kan er nog weinig over vertellen, ik raad gewoon aan om te komen kijken vanaf 29 september. Ook in 2018 staan er trouwens ook een paar mooie projecten op de agenda. Maar ook hier kan ik nog geen details geven.
Vanaf 29/09 is er de eerder vermelde solo bij Twelve Twelve Gallery in Den Haag. Vanaf 04/10 is er ook werk te zien op de kunstbeurs Art The Hague. Vanaf 19/10 op een duo tentoonstelling met kunstenaar D.D. Trans bij Site 25.
Alle data en adressen vind je terug op mijn website: http://www.gertscheerlinck.com
Welke rol speelt kunst in mijn leven en werk? Kunst IS mijn leven, ik kan me een leven zonder kunst niet meer inbeelden!
Wie zie ik graag uitgenodigd om haar of zijn Passie Pensioneert Nooit verhaal te vertellen? Mohammed Alani, ik steun hem al van het moment ik zijn werk zag. Maar ook Anna Lange, Sofie Muller of Tamara Dees zijn zeer interessante kunstenaars die heel veel passie leggen in hun werk.
Hoe kun jij contact met mij opnemen?
via mijn website: http://www.gertscheerlinck.com
via Instagram: http://www.instagram.com/gertscheerlinck
volg de ‘Today I Share’ rubriek via:
http://www.facebook.com/groups/138456138582283
http://www.instagram.com/today.i.share
Dit is een bericht van Passie Pensioneert Nooit founder Peter de Kuster
Maak een Proefrit in jouw Droomjob en Creëer een Leven en Werk waar Jij van Houdt en Nooit van Wil Pensioneren.
Ja, jij kunt een gooi doen naar jouw droomjob zonder jouw huidige job, levensstijl of onderneming te riskeren. In Proefrit in jouw Droomjob zul je ontdekken hoe het ontmoeten van een mentor die jouw droomjob heeft, van een gesprek tot een uurtje tot daadwerkelijk een paar dagen samenwerken met de mentor jou zal inspireren om jouw eigen verhaal te versterken over jezelf en jouw creatieve droomjob die jij altijd wilde. Het kan de eerste stap zijn om die droomjob waar te maken
Revolutionair en praktisch, deze hands – on class ontworpen door Peter de Kuster – de oprichter van Passie Pensioneert Nooit zal bijdragen dat jij met jouw passie jouw geld verdient wanneer je leert om:
- Een “Proefrit in jouw Droomjob” voor jezelf in elke creatieve onderneming te maken
- De vaardigheden op te bouwen en de kennis te vergaren die jij nodig heb om aan jouw nieuwe creatieve onderneming te beginnen
- De angst om te veranderen te overwinnen
- Een ontslag of andere onvrijwillige verandering in de kans van jouw leven te veranderen
- Een droomjob te ontwerpen die nog niet bestaat
- Een geleidelijke, veilige overgang te managen van jouw huidige job of onderneming naar jouw droomjob
- Financiële risico’s te minimaliseren wanneer je met jouw nieuwe moedige leven start
“The secret of success is making your vocation your vacation – Mark Twain”
Door alle generaties heen hebben mensen al een Proefrit in hun Droomjob gemaakt. Bij architecten, kunstenaars, schrijvers, designers, reclamemensen, koks en acteurs bijvoorbeeld is het de normaalste zaak van de wereld. Wel is het iets dat vooral bij de start van een loopbaan wordt gedaan. Terwijl je het altijd kunt doen om je beeld bij wat je doet en wilt doen met je passie voor je werk aan te scherpen door zij aan zij te werken met iemand die jouw rolmodel is.
Ik ben jaren geleden begonnen iedereen die op zoek was naar een praktische invulling voor hun droomjob te adviseren een Proefrit in jouw Droomjob te maken. 1, 2, 3 dagen echt werken met iemand die jouw droomjob heeft. Of gesprekken van een paar uur met hen. Bijna iedereen die een Proefrit maakte is daaruit gekomen met nieuwe energie, een helder verhaal en vastberadener dan ooit om hun droomjob waar te maken. Ze hebben boeiende projecten binnengehaald, een opleiding gestart of op andere manieren hun droomjob verder gebracht. Na jaren van fantaseren heeft de Proefrit in een paar dagen hen de kracht gegeven om in actie te komen.
Deels was het een leereffect – de concrete kennis die zij hebben gekregen over de onderneming van hun dromen. Deels was het de mentor die hun hand vasthield, hun zelfvertrouwen een boost gaf en hen hulp bood. Deels waren het de contacten die zij maakten, die het maken van de volgende stappen eenvoudiger maakten.
Maar het belangrijkste van allemaal, naast deze praktische zaken, was iets anders. De Proefrit in jouw Droomonderneming ontwaakte en gaf energie aan iets diep in henzelf, een gedeelte dat voorheen sluimerde en dat, eenmaal wakker geworden, weigerde om genegeerd te worden. Weet dat je als je een droomonderneming overweegt dat het niet alleen gaat over hoe jij jouw uren op het werk besteedt. Het gaat over het verbinden van jouw werk – leven met jouw diepste gevoel over jezelf. Het gaat erom werk te hebben dat je met passie doet, dat je energie geeft in plaats van uitput, waar je van voelt dat het van betekenis is.
WAAROM DEELNEMEN AAN PASSIE PENSIONEERT NOOIT?
1. Om een proefrit in jouw droomjob te maken voor je jezelf committeert
2. Om een mentor te vinden
3. Om de ins en outs van een onderneming te leren kennen
4. Om contacten in de bedrijfstak te leggen
5. Jouw zelfvertrouwen te verhogen
6. Om een passie te exploreren
7. Om jouw nieuwsgierigheid te bevredigen over ‘ the road not taken’
8. Om mogelijke loopbanen te testen wanneer je nog niet weet wat je wilt
9. Om een ongebruikelijke, opwindende reis te maken
10. Om iets nieuws uit te proberen en jezelf op nieuwe manieren uit te dagen
11. Om een nieuw verhaal te krijgen over jouw huidige onderneming, job, lifestyle en toekomst
12. Om verbinding te krijgen met iets dat in jou sluimert.
Wil je weten hoe de Proefrit in jouw Droomjob werkt? Klik op één van de links hieronder.
Passie Pensioneert Nooit 