Wat is mijn grootste passie in mijn werk? De hedendaagse kunst en het werken met kunstenaars. Ik ben de laatste jaren vooral bezig met geluid, muziek, performance, taal en politiek. Mijn praktijk als tentoonstellingsmaker wordt ook steeds geengageerder. Tegelijk geef ik de kunstenaar graag veel ruimte.
Wat is mijn idee van ultiem geluk?Ik denk: vrijheid. De ruimte om je leven te leven zoals jij het wilt leven.
Wat is mijn grootste angst? Alleen achterblijven en de dood. Naasten verliezen. Ik heb ook heel lang niet durven vliegen. Gelukkig ben ik daar nu overheen. In kleinere zin: bijvoorbeeld dat de inspiratie poel opdroogt en dat ik financieel het niet meer red. Zeg maar de standaard dingen in de kunstwereld.
Waar houd ik het meest van aan mijn werk? Het contact met kunstenaars. Daar krijg ik – over het algemeen –veel energie van. Verder; mensen enthousiast maken voor een idee en dan samen dat idee realiseren. Dus eigenlijk: creatie. Ik vind subsidieaanvragen doen gek genoeg ook best interessant. Dat wil zeggen; het proberen te realiseren van een financiele basis. Maar dat komt waarschijnlijk doordat het me goed af gaat.
Wat is mijn minst aantrekkelijke eigenschap? Dat ik weinig geduld heb. Dat is weleens lastig. Ik kan ook niet zo heel goed toneelspelen. Als ik iets niet leuk vind of als ik me verveel, zie je dat meteen aan me. Soms is dat niet heel erg handig en bereik je meer als je je even inhoudt en ‘mee lacht’.
Wat is mijn grootste valkuil? Dat harde werken. Ik werk eigenlijk altijd. Er bestaat voor mij geen scheiding tussen mijn privéleven en mijn ‘professional life’. Alles is één; een grote kluwen wol waarin het hele leven zit verstopt. Dat zorgt er ook voor dat je nooit ‘uit’ staat. En dat is best lastig. Want je hebt af en toe ook ‘off-tijd’ nodig. Zodat je kunt bijtanken.
Wanneer zou ik liegen? Als ik zou zeggen dat het me allemaal aan komt waaien en dus heel gemakkelijk afgaat. Want; dat is niet zo. Hard werken, dat is zo ongeveer de basis onder mijn praktijk. Ik denk wel eens; zodra ik dat niet meer zou doen, stort de hele zaak in. Of in ieder geval een hele hoop.
Welke personen in mijn professie, die nu leven, bewonder ik het meeste? Ik heb wel respect voor mensen, vanwege wat ze doen, of vanwege hun houding. Of een combinatie van beide. Maar bewondering…nee, ik bewonder niet zo snel.
Waar houd ik het minst van aan mijn werk? Vergaderen. Ik ben niet zo’n vergadertijger. Al word ik er de laatste jaren wel beter in. Wellicht heeft dat ook te maken met ouder worden en meer ervaring op doen.
Waar en wanneer was ik het meest gelukkig met mijn werk? Ik ben over het algemeen gelukkig als ik kan doen wat ik wil doen, met de mensen met wie ik wil werken. Geluk zit in kleine momenten, in ogenblikjes. Een groot moment van algehele gelukzaligheid heb ik nog niet echt meegemaakt. Wie weet komt dat nog.
Wat zegt de uitspraak ‘Passie Pensioneert Nooit’ mij? Volg je hart. Dat klinkt cheesy. Maar het houdt je wel jong, fris en energiek. Blijf die droom voor ogen houden en geef nooit op. Nooit. Werk keihard. Als je doet wat je leuk vindt, houd je het vermoedelijk langer vol.
Wat zou ik aan mezelf willen veranderen? Ik zou wel iets geduldiger willen zijn.
Wat is mijn grootste professionele prestatie tot nu toe? Poeh. Geen idee. Dat zou je aan anderen moeten vragen. Ik leef ook meer in hetnmoment, dan dat ik terugkijk. Daarbij; hoe meet je zoiets? Aan de hand van hoeveelheid bezoekers, cijfers ? Aan de hand van hoe je je voelde toen je iets deed? Of respons van anderen? Ik denk dat het grootste is, dat ik mijn eigen leven vormgeef en niet leef in iemands anders leven. Als je kijkt naar prestaties, dan wil ik nog zeggen dat het me niet zozeer om één project, of één bepaalde tekst gaat, maar om het geheel, en dus ‘the body of work’. Ik ben wat dat betreft een echte album-man. Reken me af op het totaal, niet op dat ‘ene liedje’.
Waar zou ik het liefst willen leven en werken? Als je bedoelt “in welk land en in welke stad”; ik zou wel een paar jaar in Berlijn willen zitten. Ook Istanbul trekt me (ik was daar voor het laatst in 2011). Al is het in Turkije op dit moment veel te onrustig.
Wat is mijn meest waardevolle bezitting? Eigenlijk; mijn herinneringen. Vanzelfsprekend ook mijn vriendin. Maar die ‘bezit’ ik natuurlijk niet. Tenslotte; de kat.
Wat is de plek waar ik de beste ideeën krijg buitenshuis, in mijn stad? Ik heb geen bepaalde plek waar ik de beste ideeën krijg. Dat zou wel mooi zijn, zo’n plek, die je dan bewust kunt opzoeken als je een idee nodig hebt. De ene keer krijg ik een idee als ik in de stad loop, de andere keer op kantoor, weer een andere keer tijdens bezoek aan een expositie. Daar is geen peil op te trekken. Wat ik wel kan zeggen; ik heb een buitenwereld nodig om tot een idee te komen. In mijn luie stoel blijven zitten en dan maar wachten tot er iets komt, dat werkt niet.
Wat is mijn favoriete plek om te eten en te drinken buitenshuis, in mijn stad? Ik woon sinds een paar maanden met vriendin (en kat) in Leiden. We moeten de stad
nog verkennen. Dus een favoriete plek heb ik op dit moment niet. Mocht iemand tips
hebben voor vegetarische eettentjes en/of leuke cafe’s, dan horen we het graag!
Welke boeken hebben mijn leven beïnvloed en hoe? Alles wat je tot je neemt beïnvloed je. Dat gezegd hebbende; ik kan hier zo even geen boeken bedenken. Ik ben overigens net begonnen in “The Secret Life: Three true stories” van Andrew O’Hagan. Over het effect van internet op ons idee van het zelf.
Wie zijn mijn favoriete schrijvers? Thomas Pynchon vind ik interessant, de Beat Generation (Kerouac, Ginsberg, Burrroughs et cetera), David Foster Wallace. Amerikaanse literatuur dus. Over de eerste twee hebben we inmiddels projecten georganiseerd in Nieuwe Vide. Een project over David Foster Wallace staat gepland voor 2018.
You Only Die Once’. Welke muziek wil ik beluisteren op mijn laatste dag? Lastig. Ik denk iets van Tool. Of van Queens of the Stone Age, wellicht het nummer Autopilot. Al vind ik Tool intellectueel en op tekstniveau interessanter. Maar misschien zou ik morgen zeggen; Portugal.The Man, Yeasayer, Fleet Foxes, New Order, The Notwist, Depeche Mode, Joy Division. In iedere geval iets uit de indie/rock hoek. Geen klassieke muziek.
Wie is mijn held of heldin in fictie? Ik heb geen helden. Ook niet in fictie. Helden vereer je. En ik houd niet zo van verering. Bij verering zie je vaak alleen de pluspunten en neem je de minpunten voor lief. Het is als met een roze bril naar iemand kijken.
Wie zijn mijn helden en heldinnen in real life? Again; geen helden voor mij. Uiteraard zijn er mensen die ik waardeer. Denk aan familie, vrienden, mijn vriendin, collegae uit de kunstwereld. En natuurlijk zijn er genoeg mensen die prachtig werk verrichten voor de wereld om ons heen. Maar helden, nee, daar pas ik even.
Welke film zou ik jou aanbevelen ooit in jouw leven te zien? Alles van Kubrick. Veel van Werner Herzog. Truffaut, Resnais, Lynch. En ga zo maar door. Mijn vriendin en ik zijn enorme filmfanaten, en hebben een collectie van een paar honderd films. Het is lastig om er één uit te pikken. Maar als het dan toch moet; de documentaire ‘Nuit et Brouillard’ van Alain Resnais heeft met zijn verschrikkelijke beelden van de nazi-concentrariekampen veel met me gedaan. Resnais filmde de docu in 1955 in de overblijfselen van concentratiekampen en combineert die opnames met zwart-wit nieuwsflitsen en foto’s. Wat je ziet is echt verschrikkelijk.
Wat zegt de uitspraak ‘De Financiële Vrijheid om te Creëren” mij? Geld is nooit mijn drijfveer geweest. Maar genoeg geld maakt wel dat je je zorgen kunt vergeten en je kunt concentreren op andere dingen, die leuker en interessanter zijn. Dus, in die zin is geld wel een beetje belangrijk. De kunst is denk ik; genoeg verdienen om je rust te geven en daarna niet te veel streven naar meer-meer-meer. Ik zou iedereen die vrijheid gunnen. Wellicht zou een Basisinkomen in dat opzicht een oplossing zijn.
Welke rol speelt kunst in mijn leven en werk? Kunst is mijn leven. Het is niet alleen mijn werk, maar ook mijn grootste hobby. Het is hetgeen waar ik aan vast houd, waar ik niet zonder kan. Kunst heeft mijn leven bepaald en richting gegeven. Het is een kompas. En in zekere zin ook een soort religie.
Wie is mijn grootste fan/sponsor/partner in crime? Dan zou ik toch zeggen: mijn vriendin, Mare van Koningsveld (freelance tentoonstellingsmaker + kunstcriticus). We vertellen elkaar als eerste over wat we van plan zijn, waar we aan denken en waar we mee worstelen. We hebben een vergelijkbare mentaliteit en humor, wat erg helpt. We organiseren ook samen projecten/exposities. Zoals The Culture of Ageing (Valletta, Malta, 2015) en Young Collectors (Groningen, NL, 2009 – 2011). Daarnaast noem ik dan natuurlijk mijn familie en schoonfamilie. Wellicht moet ik hier ook noemen; onze kat, Beer. Al weet ik niet of ze straks nog fan van me is, als ik haar nu geen eten ga geven…
Met wie zou ik in 2017 graag willen werken? 2017 is al een heel end op weg. Ik wil graag eerst de dingen realiseren die we hebben bedacht voor dit jaar. Ik vrees dat er daarna niet zo heel veel tijd meer overblijft. Ik ben wat dat betreft ook niet zo’n dromer, in de zin van: oh, wat zou het toch mooi zijn als…
Naar welk project, in 2017, kijk ik uit? Wat betreft eigen werk als curator: bijvoorbeeld de komende twee projecten in Nieuwe Vide; ‘Words are all we have’ (7-30 juli), over het hoorspel All that fall van Samuel Beckett. En ‘Daydreaming subverts the world’ (8 september t/m 5 november), over het Situationisme. Wat betreft andere projecten: de Documenta in Kassel en Skulptur Projekte in Münster. Die gaan we begin augustus bezoeken.
Welke mensen in mijn professie zou ik graag willen ontmoeten in 2017? Kan ik zo even niet bedenken. Ik zie mijn werk als een reis, zonder precieze bestemming. Met slechts een vage notie van waar je heen wilt. Tijdens de tocht kom je mensen tegen en neem je soms afslagen die je van tevoren niet had aan zien komen. Je gaat mee in het moment. Het is wat dat betreft niet voor niks dat ik in Nieuwe Vide een expositie over de Beat Generation heb georganiseerd (Does Kittykat know there’s a pigeon on the clothes closet?, 2016, Haarlem) en met veel plezier On The Road van Jack Kerouac las…
Waar kun jij mij en mijn werk zien of ontmoeten in 2017? In ieder geval in Nieuwe Vide, waar ik directeur en tentoonstellingsmaker ben. Zie voor de programmering: http://www.nieuwevide.nl. En kom gerust eens langs.
Wie zie ik graag uitgenodigd om hun Passie Pensioneert Nooit verhaal te
vertellen? Josephine Bosma, Mare van Koningsveld, Machteld Leij, Saskia Burggraaf.
Hoe kun jij contact met mij opnemen?
Ik heb een website: http://www.lennarddost.nl
Daarnaast zit ik op Twitter, Linkedin, op Facebook en Instagram. Dus; keuze genoeg.
http://www.lennarddost.nl
http://www.nieuwevide.nl
Dit is een bericht van Passie Pensioneert Nooit founder Peter de Kuster
Maak een Proefrit in jouw Droomjob en Creëer een Leven en Werk waar Jij van Houdt en Nooit van Wil Pensioneren.
Ja, jij kunt een gooi doen naar jouw droomjob zonder jouw huidige job, levensstijl of onderneming te riskeren. In Proefrit in jouw Droomjob zul je ontdekken hoe het ontmoeten van een mentor die jouw droomjob heeft, van een gesprek tot een uurtje tot daadwerkelijk een paar dagen samenwerken met de mentor jou zal inspireren om jouw eigen verhaal te versterken over jezelf en jouw creatieve droomjob die jij altijd wilde. Het kan de eerste stap zijn om die droomjob waar te maken
Revolutionair en praktisch, deze hands – on class ontworpen door Peter de Kuster – de oprichter van Passie Pensioneert Nooit zal bijdragen dat jij met jouw passie jouw geld verdient wanneer je leert om:
- Een “Proefrit in jouw Droomjob” voor jezelf in elke creatieve onderneming te maken
- De vaardigheden op te bouwen en de kennis te vergaren die jij nodig heb om aan jouw nieuwe creatieve onderneming te beginnen
- De angst om te veranderen te overwinnen
- Een ontslag of andere onvrijwillige verandering in de kans van jouw leven te veranderen
- Een droomjob te ontwerpen die nog niet bestaat
- Een geleidelijke, veilige overgang te managen van jouw huidige job of onderneming naar jouw droomjob
- Financiële risico’s te minimaliseren wanneer je met jouw nieuwe moedige leven start
“The secret of success is making your vocation your vacation – Mark Twain”
Door alle generaties heen hebben mensen al een Proefrit in hun Droomjob gemaakt. Bij architecten, kunstenaars, schrijvers, designers, reclamemensen, koks en acteurs bijvoorbeeld is het de normaalste zaak van de wereld. Wel is het iets dat vooral bij de start van een loopbaan wordt gedaan. Terwijl je het altijd kunt doen om je beeld bij wat je doet en wilt doen met je passie voor je werk aan te scherpen door zij aan zij te werken met iemand die jouw rolmodel is.
Ik ben jaren geleden begonnen iedereen die op zoek was naar een praktische invulling voor hun droomjob te adviseren een Proefrit in jouw Droomjob te maken. 1, 2, 3 dagen echt werken met iemand die jouw droomjob heeft. Of gesprekken van een paar uur met hen. Bijna iedereen die een Proefrit maakte is daaruit gekomen met nieuwe energie, een helder verhaal en vastberadener dan ooit om hun droomjob waar te maken. Ze hebben boeiende projecten binnengehaald, een opleiding gestart of op andere manieren hun droomjob verder gebracht. Na jaren van fantaseren heeft de Proefrit in een paar dagen hen de kracht gegeven om in actie te komen.
Deels was het een leereffect – de concrete kennis die zij hebben gekregen over de onderneming van hun dromen. Deels was het de mentor die hun hand vasthield, hun zelfvertrouwen een boost gaf en hen hulp bood. Deels waren het de contacten die zij maakten, die het maken van de volgende stappen eenvoudiger maakten.
Maar het belangrijkste van allemaal, naast deze praktische zaken, was iets anders. De Proefrit in jouw Droomonderneming ontwaakte en gaf energie aan iets diep in henzelf, een gedeelte dat voorheen sluimerde en dat, eenmaal wakker geworden, weigerde om genegeerd te worden. Weet dat je als je een droomonderneming overweegt dat het niet alleen gaat over hoe jij jouw uren op het werk besteedt. Het gaat over het verbinden van jouw werk – leven met jouw diepste gevoel over jezelf. Het gaat erom werk te hebben dat je met passie doet, dat je energie geeft in plaats van uitput, waar je van voelt dat het van betekenis is.
WAAROM DEELNEMEN AAN PASSIE PENSIONEERT NOOIT?
1. Om een proefrit in jouw droomjob te maken voor je jezelf committeert
2. Om een mentor te vinden
3. Om de ins en outs van een onderneming te leren kennen
4. Om contacten in de bedrijfstak te leggen
5. Jouw zelfvertrouwen te verhogen
6. Om een passie te exploreren
7. Om jouw nieuwsgierigheid te bevredigen over ‘ the road not taken’
8. Om mogelijke loopbanen te testen wanneer je nog niet weet wat je wilt
9. Om een ongebruikelijke, opwindende reis te maken
10. Om iets nieuws uit te proberen en jezelf op nieuwe manieren uit te dagen
11. Om een nieuw verhaal te krijgen over jouw huidige onderneming, job, lifestyle en toekomst
12. Om verbinding te krijgen met iets dat in jou sluimert.
Wil je weten hoe de Proefrit in jouw Droomjob werkt? Klik op één van de links hieronder.
Passie Pensioneert Nooit 