Wat is mijn grootste passie in mijn werk? Als professionele flierefluiter (bij babyboomers beter bekend als ‘de millennial’) is werk voor mij op dit moment vooral een middel om uit te vogelen wie ik ben en wat ik kan betekenen in
verschillende contexten en situaties. Ik hoor vaak dat ik “alleen maar leuke dingen” doe en “overal” aanwezig ben. In zekere zin klopt dat omdat ik alles wat ik doe eerst overdenk en tegelijkertijd continu op zoek ben naar nieuwe impulsen. Hierdoor zie, leer en ontdek ik veel nieuwe dingen.
Wat is mijn idee van ultiem geluk? Voor mij is ultiem geluk om te kunnen doen wat ik wil en anderen te inspireren om dit ook te doen. Mijn moeder schrok ooit toen ik stellig riep dat mijn leven om mij draait. Dat klinkt heel egoïstisch en misschien ben ik dat ook wel, maar waar ’t op neer komt is dat ’t ook andersom geldt: jouw leven draait om jou en vice versa.
Wat is mijn grootste angst? Mijn grootste angst is om te weten wat ik de rest van mijn leven ga doen. Omdat ik hier zo bang voor ben, ben ik heel wispelturig als het op werk, studie(s) en relaties aankomt. Enerzijds voel ik een aanzienlijke drift om mijzelf te definiëren, anderzijds wil ik niets liever dan mijn lot aan het toeval overlaten en wel zien waar ik uitkom.
Waar houd ik het meest van aan mijn werk? Ik heb mijn doel bereikt wanneer ik een ander heb kunnen raken. Met een verhaal, een beeld, een presentatie of gesprek; het middel doet er eigenlijk niet toe. Dat moment waarop er ‘iets’ gebeurt
tussen mij en een ander is voor mij een hoogtepunt. Dat kan chemie zijn of gewoon een goed idee dat in ons midden ontstaat. Ik wil de mensen die ik ontmoet graag begrijpen om een klik te vinden, maar ik kan ook intens genieten van een goede ruzie of discussie. (Zie je, valt dat egoïsme ook best mee.)
Wat is mijn minst aantrekkelijke eigenschap? Vaak ben ik bang om mij te ‘committen’ omdat het voelt alsof er ieder moment iets leukers/beters/spannenders op mijn pad kan komen. Daardoor wil ik nog wel eens van de aardbodem verdwijnen of beloof ik dingen die ik niet waar kan (of wil) maken. Om die innerlijke wisselvalligheid goed te praten verhef ik mensen, dingen en situaties (te) snel tot een stereotype. Zo kan ik soms heel vals of cynisch naar de wereld kijken en daardoor het feestje voor mijzelf maar ook voor de mensen om mij heen verprutsen.
Wat is mijn grootste valkuil? Ik oordeel snel en impulsief. Een oordeel is voor mij meer een momentopname dan een besluit. Hierdoor roep ik soms dingen waar ik achteraf misschien heel anders over denk. Ik vergeet wel eens dat een denkbeeld of visie niet voor iedereen veranderlijk is.
Wanneer zou ik liegen? Ik prik graag in iets of iemands comfortzone en roep wel eens wat om een tegengeluid uit te lokken. Als iedereen ‘voor’ is neig ik naar ‘tegen’ en in zwart-op-wit discussies hang ik meestal in ’t midden. Écht liegen kan ik niet: ik doe niet graag alsof.
Welke personen in mijn professie, die nu leven, bewonder ik het meest? Ik heb een zwak voor mensen die hun eigen plan trekken. Zij die daar succesvol in zijn bewonder
ik het meest. Dat kunnen hoge piefen zijn maar ook toiletjuffrouwen (of -meneren).
Waar houd ik het minst van aan mijn werk?
De veren die er in mijn reet gestoken worden zijn tegelijkertijd de messen die zachtjes in mijn rug prikken. Wanneer je heel veel dingen leuk vindt en geprezen wordt om wie je bent en wat je doet is ’t lastig om die standaard (haha, moet je mij horen) hoog te houden. Mensen denken vaak dat ik heel zeker in mijn schoenen sta en doe wat ik doe omdat ik weet wat ik wil, maar dat is niet altijd waar. Door dit imago zijn mensen (lees: bedrijven en organisaties) soms bang om met mij in zee te gaan omdat ik niet kan beloven dat ik alles volgens het boekje doe. Het is voor veel mensen een “risico” om iemand in dienst te nemen die jouw plannen of idealen op z’n kop kan zetten, terwijl ’t
vaak tot een mooie dynamiek en een sterke verdediging kan leiden.
Waar en wanneer was ik het meest gelukkig met mijn werk? Het meest gelukkig ben ik wanneer ik voelbaar impact heb op een project of situatie en tegelijkertijd onafhankelijk ben. Daarom sta ik graag met één been in en één been buiten een
context of een groep: aan de zijlijn kan ik doen en laten wat ik wil en zijn mensen sneller bereid om te sparren, omdat de functies of rollen die zij hebben er tegenover mij minder of niet toe doen.
Wat zegt de uitspraak ‘Passie Pensioneert Nooit’ mij? Dat je altijd op je gevoel af moet gaan. Of, in guru-termen: “Volg je hart”. Want wanneer je hart niet klopt, heeft dat pensioen ook geen zin meer. Laat je sowieso alsjeblieft nooit tegenhouden door het
idee dat je anders geen ‘pensioen’ opbouwt voor later. Ik geloof niet dat er, wanneer ik aan de beurt ben, nog zoiets als een pensioen bestaat.
Wat zou ik aan mijzelf willen veranderen? Soms heb ik het idee dat het brutale meisjesimago mij in de weg zit. Ik zou mijn leven wel eens als een man willen leven om te zien of ik dan sneller serieus genomen wordt. Aan de andere kant heeft het brutale meisje me ook veel opgeleverd en past die ‘rol’ bij de dingen die ik doe. Als ik écht iets moet veranderen zou ik zekerder op mijn gevoel af willen kunnen gaan, maar dat is een
leerproces dat al in gang is gezet. Kwestie van tijd dus.
Wat is mijn grootste professionele prestatie tot nu toe? Mijn grootste professionele prestatie tot nu toe was zakken voor mijn eindexamen. Dat heeft me zo boos gemaakt dat ik mijzelf daarna direct bevrijd heb van 1. bureaucratie en 2. protocollen. De grap is dat het mij toen ook de dingen heeft opgeleverd waar ik nu bewust op uit ben: ik heb er een
blijvende indruk mee achtergelaten, waardevolle contacten door opgebouwd en een goed verhaal aan overgehouden.
Waar zou ik het liefst willen leven en werken? Mijn ultieme doel is dat geen dag hetzelfde zal zijn. Waar dat is maakt niet zo veel uit, ik ben graag onderweg.
Wat is mijn meest waardevolle bezitting? Een internetverbinding.
Wat is mijn meest markante karakteristiek? Het mooiste compliment dat ik ooit kreeg is dat ik in iedere context een vorm van mijzelf weet te behouden. Daar ben ik trots op en het is iets dat ik aan iedereen zou willen meegeven.
Wat is de plek waar ik de beste ideeën krijg buitenshuis, in mijn stad? In de trein, op de fiets, te voet; onderweg. Dan ben ik in gedachten verzonken. Levensgevaarlijk
trouwens. Ik denk niet dat ik ooit ga autorijden.
Wat is mijn favoriete plek om te eten en te drinken buitenshuis, in mijn stad? Café Weemoed in Tilburg. Al is het maar voor de naam. Ik kom er nooit maar ik loop er graag
langs. Een dichter schreef er over: “Een kamer als een kast zo groot, een kapstok voor kapotte paraplu’s en in de steek gelaten jassen, een zooitje krukken en een oude telefoon, een voorproef op de eeuwigheid”. En Ronald Giphart schreef er ooit een stukje over in de Volkskrant. Een kroeg waar je hart van breekt. Fijn.
Welke boeken hebben mijn leven beïnvloed en hoe? Die moet ik nog lezen. In ‘Misschien wisten zij alles’, een bundel met dierenverhalen van Toon Tellegen, staat een stukje over een hert dat in een boom klimt, de top bereikt maar eruit valt wanneer hij bedenkt dat hij een hert is en herten helemaal niet in bomen kunnen klimmen. Dat is
me altijd bijgebleven.
Wie zijn mijn favoriete schrijvers? Ik ben hopeloos verliefd op de regels van James Worthy. Als MSN nog een ding was dan plakte ik zijn zinnen in mijn gebruikersnaam.
‘You Only Die Once’. Welke muziek wil ik beluisteren op mijn laatste dag? Ik luister heel veel verschillende muziek. Gek genoeg is de muziek die ik echt belangrijk vind niet
de muziek die ik vaak luister. Maar op mijn laatste dag wil ik tijdreizen. Eerst wil ik met mijn vader over de snelweg scheuren en naar Joy Division en New Order luisteren. Met mijn moeder ga ik wandelen en luisteren we naar The Doors (misschien dat ze één nummer van Dolly Parton op mag zetten). Daarna stap ik in de auto bij Ruud, mijn vriend, en maken we een roadtrip met Hybrid Theory en Meteora van Linkin Park en Rage Against The Machine. Oh, en ik gooi er een paar puberhits door (Mr Brightside van The Killers, zonder twijfel), om hem te plagen. In mijn up, in een stad waar de zon schijnt, luister ik klassiek. Ik hoop dat iemand Comptine d’un autre été van Yann Tiersen toevallig op een piano speelt. ’s Avonds speel ik nog één keer The Legend of Zelda: Ocarina of Time uit en eindig ik met de credits. Het idee dat er misschien nog
een resetknop op dit leven zit zou me gerust stellen.
Wie is mijn held of heldin in fictie? Ik had heel lang één fictieve held: Link van The Legend of Zelda-reeks van Nintendo. Ocarina of Time, de eerste Zelda-game op de Nintendo 64, heeft mij als vijfjarige door zoveel moeilijke dingen heen gesleept dat dat spel nu onlosmakelijk verbonden is met mijn kindertijd. Bijzonder aan de
Zelda-spellen is dat Link, het hoofdpersonage, zo geschreven en ontworpen is dat je je als speler volledig kan verplaatsen in zijn situatie. In zekere zin is mijn fictieve held dus mijn vijfjarige zelf.
Wie is mijn held of heldin in real life? Ik kijk op tegen mijn moeder. Misschien zou ik haar dat wat vaker moeten zeggen. Nu ik zelf ouder word merk ik dat ze af en toe advies aan mij vraagt. Dat vind ik lastig. Ik heb iemand nodig die ik niet ga inhalen.
Welke film zou ik jou aanbevelen ooit in jouw leven te zien? Mr. Nobody, Eternal Sunshine of the Spotless Mind en Her.
Wat zegt de uitspraak “De Financiële Vrijheid om te Creëren” mij? Ik houd niet van geld en dus wil ik me er zo min mogelijk mee bezig houden. Ik hoef niet rijk te
worden; ik wil er gewoon niet over na hoeven denken.
Welke rol speelt kunst in mijn leven en werk? Ik heb een haat-liefde verhouding met kunst. Tijdens en na de kunstacademie werd kunst die jongen op het schoolplein die je nooit meer wilt zien maar die je ook niet los kunt laten. Nu, een jaar later, is kunst een soort ‘friend with benefits’. Omdat kunst niets is kan het alles worden. Niemand in de kunsten weet écht waar hij of zij mee bezig is. Dat maakt het een aantrekkelijke
wereld om in rond te hangen.
Wie is mijn grootste fan/sponsor/partner in crime? Sponsoren kunnen zich melden op mijn bankrekening.
Met wie zou ik in 2017 graag willen samenwerken? Sander van Iersel. Sander is een goede vriend van mij. We kennen elkaar voor twenty-something begrippen al heel erg lang. Als tieners deelden we een fascinatie voor fotografie en zo leerden we
elkaar kennen via een berichtje op Hyves. Op die leeftijd was een treinkaartje naar Amsterdam onbetaalbaar en dus spraken we elkaar jarenlang alleen online. Uiteindelijk zijn we allebei onze eigen weg ingeslagen. Die wegen willen we nu weer laten kruisen.
Naar welk project, in 2017, kijk ik uit? Die samenwerking met Sander dus. En ik kijk er naar uit om een rode draad door mijn eigen plannen te spannen. Sinds september heb ik van alles en nog wat gedaan. De afgelopen weken merk ik dat het tijd is om die nieuwe ervaringen bij elkaar te rapen en samen te brengen tot… iets.
Welke mensen in mijn professie zou ik graag willen ontmoeten in 2017? Ik zou graag iemand ontmoeten waar ik zo stik jaloers op/gefascineerd door ben dat ik er alles aan
doe om hem/haar te evenaren.
Waar kun jij mij en mijn werk zien of ontmoeten in 2017? Je komt mij tegen in de trein, in musea, thuis in Tilburg, op ’t terras en af en toe nog in Maastricht. Als ik daar niet ben dan ben ik op het internet. Virtueel stalken doe je door mij te volgen via
https://www.instagram.com/robiniseenmeisjesnaam/ . Sinds kort schrijf ik sippe stukjes tekst over volwassen worden op https://medium.com/groeipijn .
Wie zie ik graag uitgenodigd om hun Passie Pensioneert Nooit verhaal te vertellen?
Sander van Iersel en Rutger Kamerbeek, twee vrienden met een aanstekelijke drift om dingen te doen.
Hoe kun jij contact met mij opnemen?
Ik werk nog aan een professioneel stekkie op het wereldwijde web. Tot die tijd zit ik hier:
https://www.facebook.com/robiniseenmeisjesnaam .
Dit is een bericht van Passie Pensioneert Nooit founder Peter de Kuster
Maak een Proefrit in jouw Droomjob en Creëer een Leven en Werk waar Jij van Houdt en Nooit van Wil Pensioneren.
Ja, jij kunt een gooi doen naar jouw droomjob zonder jouw huidige job, levensstijl of onderneming te riskeren. In Proefrit in jouw Droomjob zul je ontdekken hoe het ontmoeten van een mentor die jouw droomjob heeft, van een gesprek tot een uurtje tot daadwerkelijk een paar dagen samenwerken met de mentor jou zal inspireren om jouw eigen verhaal te versterken over jezelf en jouw creatieve droomjob die jij altijd wilde. Het kan de eerste stap zijn om die droomjob waar te maken
Revolutionair en praktisch, deze hands – on class ontworpen door Peter de Kuster – de oprichter van Passie Pensioneert Nooit zal bijdragen dat jij met jouw passie jouw geld verdient wanneer je leert om:
- Een “Proefrit in jouw Droomjob” voor jezelf in elke creatieve onderneming te maken
- De vaardigheden op te bouwen en de kennis te vergaren die jij nodig heb om aan jouw nieuwe creatieve onderneming te beginnen
- De angst om te veranderen te overwinnen
- Een ontslag of andere onvrijwillige verandering in de kans van jouw leven te veranderen
- Een droomjob te ontwerpen die nog niet bestaat
- Een geleidelijke, veilige overgang te managen van jouw huidige job of onderneming naar jouw droomjob
- Financiële risico’s te minimaliseren wanneer je met jouw nieuwe moedige leven start
“The secret of success is making your vocation your vacation – Mark Twain”
Door alle generaties heen hebben mensen al een Proefrit in hun Droomjob gemaakt. Bij architecten, kunstenaars, schrijvers, designers, reclamemensen, koks en acteurs bijvoorbeeld is het de normaalste zaak van de wereld. Wel is het iets dat vooral bij de start van een loopbaan wordt gedaan. Terwijl je het altijd kunt doen om je beeld bij wat je doet en wilt doen met je passie voor je werk aan te scherpen door zij aan zij te werken met iemand die jouw rolmodel is.
Ik ben jaren geleden begonnen iedereen die op zoek was naar een praktische invulling voor hun droomjob te adviseren een Proefrit in jouw Droomjob te maken. 1, 2, 3 dagen echt werken met iemand die jouw droomjob heeft. Of gesprekken van een paar uur met hen. Bijna iedereen die een Proefrit maakte is daaruit gekomen met nieuwe energie, een helder verhaal en vastberadener dan ooit om hun droomjob waar te maken. Ze hebben boeiende projecten binnengehaald, een opleiding gestart of op andere manieren hun droomjob verder gebracht. Na jaren van fantaseren heeft de Proefrit in een paar dagen hen de kracht gegeven om in actie te komen.
Deels was het een leereffect – de concrete kennis die zij hebben gekregen over de onderneming van hun dromen. Deels was het de mentor die hun hand vasthield, hun zelfvertrouwen een boost gaf en hen hulp bood. Deels waren het de contacten die zij maakten, die het maken van de volgende stappen eenvoudiger maakten.
Maar het belangrijkste van allemaal, naast deze praktische zaken, was iets anders. De Proefrit in jouw Droomonderneming ontwaakte en gaf energie aan iets diep in henzelf, een gedeelte dat voorheen sluimerde en dat, eenmaal wakker geworden, weigerde om genegeerd te worden. Weet dat je als je een droomonderneming overweegt dat het niet alleen gaat over hoe jij jouw uren op het werk besteedt. Het gaat over het verbinden van jouw werk – leven met jouw diepste gevoel over jezelf. Het gaat erom werk te hebben dat je met passie doet, dat je energie geeft in plaats van uitput, waar je van voelt dat het van betekenis is.
WAAROM DEELNEMEN AAN PASSIE PENSIONEERT NOOIT?
1. Om een proefrit in jouw droomjob te maken voor je jezelf committeert
2. Om een mentor te vinden
3. Om de ins en outs van een onderneming te leren kennen
4. Om contacten in de bedrijfstak te leggen
5. Jouw zelfvertrouwen te verhogen
6. Om een passie te exploreren
7. Om jouw nieuwsgierigheid te bevredigen over ‘ the road not taken’
8. Om mogelijke loopbanen te testen wanneer je nog niet weet wat je wilt
9. Om een ongebruikelijke, opwindende reis te maken
10. Om iets nieuws uit te proberen en jezelf op nieuwe manieren uit te dagen
11. Om een nieuw verhaal te krijgen over jouw huidige onderneming, job, lifestyle en toekomst
12. Om verbinding te krijgen met iets dat in jou sluimert.
Wil je weten hoe de Proefrit in jouw Droomjob werkt? Klik op één van de links hieronder.
Passie Pensioneert Nooit 