Wat is mijn grootste passie in mijn werk? De tijd mogen nemen om een minuscuul deel van een sowieso al specifiek interesseveld te mogen onderzoeken, overpeinzen, interpreteren en vormgeven.

Wat is mijn idee van ultiem geluk? Geluk zit in hele kleine dingen. Een knipoog die staat voor een klein geheimpje dat je deelt met iemand; iemand naast je hebben staan; moeten lachen om iets, of dat nu een ingetogen glimlach of lach vanuit je onderbuik is; een kind uitbundig zien dansen op de muziek die de straatmuzikant maakt; terug kunnen denken aan een fijne jeugd; perfect gerijpt fruit; … Ultiem geluk zit hem denk ik in het herkennen en erkennen van die kleine gelukmakers.

Wat is mijn grootste angst? De typische angst die iedereen deelt met mij, vermoed ik. Namelijk mijn meest dierbaren verliezen. Buiten dat ben ik vaak ook bang lui te zijn of worden.

Waar houd ik het meest van aan mijn werk? Een idee te zien groeien.

Wat is mijn minst aantrekkelijke eigenschap? Pragmatisch zijn is op zich een goede eigenschap, maar in mijn geval kan het soms zo hard doorgevoerd worden dat ik frigide over kan komen. Soms vergeet ik dat ik ook tijd, moeite en aandacht moet investeren in dingen die geen “functie” hebben.

Wat is mijn grootste valkuil? Daar kan ik kort over zijn: teveel hooi op mijn vork nemen. En dat vervolgens niet toe willen geven.

Wanneer zou ik liegen? In mijn werk speel ik veel met fictie/non-fictie en maakbaarheid (van herinneringen), dus als je het zo bekijkt lieg ik eigenlijk als beroep.Buiten dit professionele leugenaarschap om, probeer ik in mijn persoonlijk leven zo min mogelijk te liegen. Een klein leugentje voor eigen bestwil, verzwijgen van informatie of tijdelijk meegaan in een complot (dat voorafgaat aan een verrassing, bijvoorbeeld) komt wel af en toe voor. Maar eerlijk gezegd vind ik het te vermoeiend om leugens proberen te onthouden, dus is het veelal gemakkelijker gewoon de waarheid te spreken.

Welke personen in mijn professie, die nu leven, bewonder ik het meeste? Een kleine greep van namen die me het eerst te binnen schieten: Pedro Almodóvar, Chantal Akerman, Zoe Beloff, Cate Blanchett, Hans Eijkelboom, Erik Kessels, Jonna Kina, Sally Mann, Helen Mirren, Judy Radul, Julian Rosefeldt, Sarah & Charles, Erwin Wurm. “Mijn professie” heb ik hier heel breed geïnterpreteerd en mensen die ik persoonlijk ken heb ik even buiten beschouwing gelaten.

Waar houd ik het minst van aan mijn werk? Het niet weten wanneer te stoppen en het eindeloze twijfelen.

Waar en wanneer was ik het meest gelukkig met mijn werk? Iedere dag ben ik gelukkig met mijn werk. Dat wil zeggen: Ik ben iedere dag gelukkig met het werk wat ik doe, het “beroep”, en het werken daar aan. Het is niet per se zo dat ik iedere dag gelukkig ben met (eind)resultaten. Af en toe vergeet ik ook wel even dat ik gelukkig ben, en daar alle redenen toe heb. Dan zwelg ik heel kort even in zelfmedelijden, om mezelf vervolgens weer een schop onder mijn kont te geven.

Wat zegt de uitspraak ‘Passie Pensioneert Nooit’ mij? Dat er geen tijdslimiet staat op passie. Of zoals iemand me laatst zei: “doeners blijven doeners, en zullen elkaar blijven ontmoeten in de toekomst”. Dat vond ik mooi om te horen, vooral omdat zij het kan weten uit eigen ervaring.

Wat zou ik aan mezelf willen veranderen? Af en toe heb ik moeite met beginnen, vooral wanneer het een veelomvattende taak is. Dat kan ik dan uit blijven stellen, waardoor ik alsmaar meer stress krijg. Dat uitstellen is iets dat ik graag zou willen veranderen. Daarbij aansluitend zou ik ook graag wat minder snel afgeleid zijn.

Wat is mijn grootste professionele prestatie tot nu toe? Iedere prestatie is er een die gekoesterd mag worden, maar waar ik zelf nog altijd wat van in mijn ogen wrijf uit ongeloof, is dat ik voor mijn eerste post-academische werk meteen subsidie heb gekregen. Dat was wel even een “yes, we can!”-momentje. Die subsidie stelt me ook in staat om mijn team te kunnen betalen, wat ik als een zeer grote professionele prestatie beschouw en waar ik erg dankbaar voor ben. Dus bij deze nog eens: dankjewel, VAF!

Waar zou ik het liefst willen leven en werken? Geen idee. Ik wil geloof ik vooral eens in de zoveel tijd verandering van spijs. Of verschillende woon-/werkplekken op hetzelfde moment. Een stedelijke omgeving, maar ook iets in de natuur. Vaak voel ik me een gespleten persoonlijkheid; ik wil altijd twee tegengestelde dingen tegelijkertijd.

Wat is mijn meest waardevolle bezitting? Vrijwel al mijn bezittingen zijn waardevol voor mij, anders zou het niet de moeite waard zijn ze te bewaren.

Wat is mijn meest markante karakteristiek? Ik denk het feit dat ik behoorlijk temperamentvol ben, maar er bijna altijd heel rustig uit zie.

Wat is de plek waar ik de beste ideeën krijg buitenshuis, in mijn stad? Zo’n magische plek bestaat niet voor mij. Als ideeën komen, dan komen ze. Komen ze niet — tant pis.

Wat is mijn favoriete plek om te eten en te drinken buitenshuis, in mijn stad? Le Botaniste en KASKcafé in Gent.

Welke boeken hebben mijn leven beïnvloed en hoe? “Mijn leven beïnvloed” vind ik een grote term. Ik kan me niet één boek herinneren waardoor ik na het lezen ervan besloot mijn leven te veranderen. Mijn lievelingsboeken zijn overigens ‘Mildred Pierce’ van M Cain en ‘Rebecca’ van Du Maurier, maar die lees ik puur ter vermaak. Vanuit een theoretisch kader gezien heb ik veel geleerd van de boeken van Douwe Draaisma.

Wie zijn mijn favoriete schrijvers? De schrijvers Georges Perec en Mark Z. Danielewski vind ik erg sterk. De creativiteit en speelsheid die zij steken in hun boeken, en hoe zij hun boeken nooit beschouwen als louter tekst, vind ik grandioos. Helaas vergen hun boeken wel wat meer van mijn mentale capaciteit en tijd dan ik doorgaans op kan brengen. Maar mocht de gelegenheid zich aandienen, dan verlies ik me graag eens in hun werken. Toegankelijker en vluchtiger, maar daardoor zeker niet minder favoriet, is Annie M.G. Schmidt. Ze schrijft ongelofelijk gevat en met veel humor, zonder daarbij de “grotere onderwerpen” uit de weg te gaan.

‘You Only Die Once’. Welke muziek wil ik beluisteren op mijn laatste dag? Moeilijk om daar nu al antwoord op te kunnen geven, maar dit zijn mijn eerste impulsen: Als ik zin zou hebben in iets melancholisch, dan Molly Drake, wil ik iets vrolijkers, dan Carmen Miranda of Louis Prima. Het lied dat ik nu luister is overigens ‘Adieu Chagrin’ door Les Surfs.

Wie is mijn held of heldin in fictie? De fictieve personages waar ik vanaf mijn kindertijd al naar op kijk zijn Mulan, Pippi Langkous en Mary Poppins. Stuk voor stuk sterke en eigenzinnige persoonlijkheden. Als zij zich een doel voor ogen hebben gesteld, zullen ze daar ook voor gaan, zonder teveel bombarie daarrond te maken.

Wie zijn mijn helden en heldinnen in real life? Dat zijn de mensen die het dichtst bij mij staan. Ze weten zelf wel wie ik bedoel.

Welke film zou ik jou aanbevelen ooit in jouw leven te zien? ‘Les Parapluies de Cherbourg’ en ‘Sunset Boulevard’ (1950). ‘Les parapluies…’ niet omdat het verhaal nu zo inspirerend is, maar ieder beeld is een kunstwerkje op zich, voor mij. In de hele film wordt niet één woord gesproken, alleen maar gezongen. In het begin is dat misschien even slikken, maar daar wen je snel aan en achteraf kan je je de film niet eens anders voorstellen dan met gezongen dialoog. ‘Sunset Boulevard’ gaat heel kort gezegd over een filmster die in de tijd van de stille film het summum was, maar nu —de jaren ’50— in de vergetelheid is geraakt en nog altijd leeft in haar eigen universum dat de grandeur van toen nog draagt. Sterk scenario, sterke regie, fantastisch acteerwerk, mooie cinematografie, veel oog voor detail. Ik heb alleen maar lof voor deze film.

Wat zegt de uitspraak ‘De Financiële Vrijheid om te Creëren” mij? Haast als een fata morgana. In mijn leven probeer ik honderd-en-één baantjes te combineren (die ik allemaal erg leuk, leerzaam en uitdagend vind, overigens ) zonder plezier te verliezen of uitgeput te raken, wat beiden niet zo gemakkelijk blijkt te zijn. Soms zou ik willen dat die financiële vrijheid wat vaker toepasbaar was op mij, maar tegelijkertijd zou ik ook bang zijn om lui te worden.

Welke rol speelt kunst in mijn leven en werk? Cliché: Het ís mijn leven en mijn werk.

Wie is mijn grootste fan/sponsor/partner in crime? Wederom cliché: mijn vader.

Met wie zou ik in 2017 graag willen werken? Tot nu toe heb ik twee personen op mijn lijstje staan. Eén daarvan is Maureen Jonker, een jonge kunstenaar die afgelopen jaar afstudeerde aan het HKU. We zijn momenteel een samenwerking aan het voorbereiden en aan het laten rijpen. De tweede persoon weet nog niet dat ik met haar wil samenwerken, dus dat laat ik nog even in het midden.

Naar welk project, in 2017, kijk ik uit? Het verderzetten van mijn huidige project, maar dan vanuit een andere invalshoek. Na het maken van de film die ik nu aan het afwerken ben, wil ik graag beeldende werken maken waarin ik onderzoek hoe ik technieken uit oud Hollywood kan toepassen om huiselijke herinneringen vorm te geven.

Welke mensen in mijn professie zou ik graag willen ontmoeten in 2017 Eigenlijk zie ik altijd op tegen eerste ontmoetingen. Niet omdat ik niet graag nieuwe mensen ontmoet, integendeel, maar vooral omdat ik mezelf nooit echt een houding weet te geven. Van nature ben ik niet echt een prater, wat soms voor wat ongemakkelijke situaties kan zorgen. Ik zou geneigd zijn te zeggen dat het me leuk lijkt Feiko Beckers te ontmoeten, maar dat kan haast niet anders dan een oncomfortabele, haast rampzalige, eerste ontmoeting zijn. Ergens prikkelt het mij ook om Hans Eijkelboom te bestoken met hetzelfde soort vragen die hij in zijn vroegere werk aan anderen stelde, en mezelf zo te fotograferen. Gewoon puur uit plezier.

Waar kun jij mij en mijn werk zien of ontmoeten in 2017? Je kan mijn website http://www.rachelgruijters.com in de gaten houden om te zien waar ik tentoonstel of projecten doe. Vaak ben ik daar dan te zien of te ontmoeten.

Hoe kun jij contact met mij opnemen? info@rachelgruijters.com of via social media.