Wat is mijn grootste passie in mijn werk?
Mijn grootste passie is schrijven over alle facetten van het leven. Ik ben een mens die graag observeert.
Ook heb ik een haast onbegrensd empathisch vermogen
en sla ik alles op, dat wat ik hoor en dat wat ik zie.
Na iedere creatieve uitspatting is er voelbaar weer wat druk van de ketel.
Mijn passie is dus tevens mijn uitlaatklep.
Schrijven is loslaten. Creëren geeft energie.
http://www.ingridvanderweegen.nl/
Wat is mijn idee van ultiem geluk?
Dat mijn kinderen terug kunnen kijken op een gelukkige jeugd en
dat de mensen die zeggen van mij te houden,
onvoorwaardelijk van mij houden, zonder zichzelf te verliezen.
Wat is mijn grootste angst?
Dat mijn dierbaren iets overkomt.
Waar houd ik het meest van aan mijn werk?
Creatief zijn.
Wat is mijn minst aantrekkelijke eigenschap?
Niet willen weten welke eigenschap dit is.
Ik besef maar al te goed dat ook ik, net zoals iedereen, niet perfect ben.
Maar, dat wat de een niet als prettig ervaart, kan de ander weer aantrekkelijk vinden.
Dus blijf ik zo veel mogelijk gewoon mezelf.
Wat is mijn grootste valkuil?
Ondanks mijn lichamelijke aandoeningen, en dat zijn er nogal wat,
dat ik mijn energie-beperkende grenzen vaak overschrijd, waardoor mijn lichaam keer op keer in opstand komt, en ik steeds met een warrig hoofd mezelf afvraag: wat heb ik over het hoofd gezien? Een ADHD–achtige cyclus die zich al jaren herhaalt.
Ik ben tot de conclusie gekomen dat mijn in wanorde verkerend hoofd, een hoofd dat haast overloopt van creativiteit, belangstelling en compassie voor al wat leeft in de wereld, mij zodanig afleidt, dat ik mede hierdoor zelden op tijd die voor mij zo noodzakelijke rem herken en intrap.
Wanneer zou ik liegen?
In eerste instantie als ik met de waarheid iemand kwets, die het op dat moment zichtbaar niet aan kan. Toch, nadat ik een tactische manier heb bedacht… trek ik dit altijd weer recht.
Welke personen in mijn professie, die nu leven, bewonder ik het meeste?
Ik bewonder niemand in het bijzonder.
Dit wil niet zeggen dat ik niet geniet van al het moois, door velen bedacht en tentoongesteld.
Zelf houd ik er absoluut niet van om op een voetstuk geplaatst te worden, niet dat hier enige reden toe is. Niemand is meer of minder. Ik zie in iedereen een gelijke, tenzij men bewust onherstelbare schade aanricht in andermans leven. Denkend aan zinloos geweld in alle denkbare vormen. Dan kan ik iemand tot op het bot veroordelen. Dan maak ik hem of haar ook heel duidelijk, hoe ik over zulke wanpraktijken denk. Zoveel mensen en dieren verkeren in nood.
Toch, als ze mij zouden vragen om een dader lijfelijk te straffen, komt hij of zij er goed vanaf…
Ik geloof niet dat ik in staat ben om geweld ook daadwerkelijk toe te passen. Maar ik blijf strijdvaardig in het leven staan, dit is ook de reden dat ik al jaren geen vlees meer eet. Wat wij op grote schaal de dieren aandoen kan het daglicht niet verdragen. Dus pak ik dit bij de bron aan.
Ik hoop dat velen volgen.
Waar houd ik het minst van aan mijn werk?
De zakelijke kant ervan.
Waar en wanneer was ik het meest gelukkig met mijn werk?
Dit zijn meerdere momenten.
Ik ervaar geluk wanneer ik met mijn gedichten mensen troost bied of mensen met elkaar verbind.
Zowat iedere maand krijg ik de vraag gesteld, of ik het goed vind dat de desbetreffende persoon een gedicht van mij op zijn of haar website, geboortekaartje of bidprentje mag plaatsen.
Ik zeg zelden nee, maar ik verbind er wel voorwaarden aan.
Voorwaarden die voldoen aan mijn eigen normen en waarden.
Ook krijg ik veel reacties van mensen die de watersnoodramp hebben meegemaakt. Of van nabestaanden. Zij vinden mijn gedicht ‘Een stil verbond is gesloten…’ dat in opdracht van Rijkswaterstaat werd onthuld in het Topshuis Waterkering Zeeland, een troost voor velen.
De zenuwen gierden die dag door mijn lijf. Ik dacht: overkomt mij dit! Een gedicht van mij op de Waterkering. Ook het feit dat ik op zulke momenten mijn hoofd uit de wolken moet halen, valt mij dan zwaar, ik besef dat ik altijd aan het creëren ben.
Ook voelde ik mij intens gelukkig op het moment dat ik de laatste zin van mijn 446 pagina’s tellende fictiethriller The Scent … afsloot met een punt.
‘Meid,’ sprak ik mezelf toe, ‘je hebt de klus geklaard. Hallelujah, wat was dat een hels karwei!’
Wat zegt de uitspraak ‘Passie Pensioneert Nooit’ mij?
Dat creativiteit gebonden is aan inspiratie, niet aan leeftijd.
Wat zou ik aan mezelf willen veranderen?
Helemaal niks. Het verleden heeft aangetoond dat dit me toch niet lukt.
Een vos verliest wel zijn haren, maar niet zijn streken.
Niet dat ik zoveel streken heb.
Wel kan ik diep berouw voelen, om mijn soms zo ondoordacht handelen.
Wat is mijn grootste professionele prestatie tot nu toe?
Mijn gepubliceerde boekwerken. Dit zegt ook iets over mijn doorzettingsvermogen. Kom ik er niet links… dan sla ik af naar rechts. Opgeven is zelden een optie.
Waar zou ik het liefst willen leven en werken?
Schotland. Maar dan alleen als al mijn dierbaren mee verhuizen.
Als er één besluit om niet mee te gaan, ga ik niet.
Wat is mijn meest waardevolle bezitting?
Ik zie het niet als een bezit, eerder een waardevol geschenk, een thuisbasis.
Mijn gezin. Een baken waar alles om draait.
Wat is mijn meest markante karakteristiek?
Volgens zeggen… mijn grote blauwe kijkers.
Wat is de plek waar ik de beste ideeën krijg buitenshuis, in mijn stad?
Overal. Mijn creativiteit ontspruit daar waar ik ben en is nergens aan verbonden.
Wat is mijn favoriete plek om te eten en te drinken buitenshuis, in mijn stad?
Ik eet heel soms, als het echt niet anders kan… vegetarisch. Maar ik verkies Vegan Food.
Dus eigenlijk alle eetgelegenheden die rekening houden met veganisten.
Verder stel ik geen hoge eisen, mijn eten hoeft geen culinair hoogstandje te zijn.
Welke boeken hebben mijn leven beïnvloed en hoe?
Minoes van Annie M.G. Schmidt.
Ik ervaarde tijdens het lezen ervan hoe leuk lezen kan zijn.
Ik was destijds een meisje van een jaar of 6.
Maar ook Donald Duck. Wie is er niet opgegroeid met Donald Duck?
Al die avonturen, geweldig! Verder hebben alle boeken die ik tot nu toe heb gelezen,
invloed op mij. Maar dan wel in gepaste mate.
Wie zijn mijn favoriete schrijvers?
Te veel om op te noemen.
Wel waardeer ik de liefdevolle contacten die ik met sommige schrijf-sterren onderhoud.
‘You Only Die Once’. Welke muziek wil ik beluisteren op mijn laatste dag?
Weet ik niet. Ik vind het belangrijk dat mijn nabestaanden iets uitzoeken wat hun troost biedt.
Maar nu ik dit opschrijf, vind ik Ave Maria ook prachtig. Of een groot gospelkoor. Een koor dat het dak van de kerk in beweging brengt. Maar laat ik proberen om ook nu met beide benen op de grond te staan, wederom sla ik weer op hol. Dus, gezien mijn warrige persoonlijkheid, een beetje van alles, of juist heel sober. Ik laat me graag verrassen. Cremeren mag ook…
Wel weet ik welke tekst ik op mijn grafsteen of urn wil hebben:
‘Lief medemens,
Ik hoef geen bloem of ornament.
Wel, dat je goed voor mijn kinderen bent.’
Ook mijn gedicht:
‘Herinner mij, alleen zo nu en dan’. (Natuurlijk zo klein mogelijk afgedrukt.)
Dus graag een aparte steen of urn in het verschiet met twee kleine gegraveerde klaproosjes.
Wie is mijn held of heldin in fictie?
De entiteit die in The Scent naar aarde komt,
dat kleine stemmetje in mij… dat geweten heet.
Wie zijn mijn helden en heldinnen in real life?
Te veel om op te noemen, toch noem ik ze.
Mijn man, mijn kinderen, mijn moeder, mijn broers, mijn zussen, een paar familieleden,
en een paar bijzondere kennissen die ik met recht echte vrienden noem. Ook de mensen die mij zakelijk ondersteunen en bijsturen.
Welke film zou ik jou aanbevelen ooit in jouw leven te zien?
Kidnap: een Amerikaanse film uit 2017, geregisseerd door Luis Prieto met Halle Berry in de hoofdrol. Maar ook de Britse televisieserie Downton Abbey. Wat heb ik genoten. Heerlijk met een plaid en met een kopje earlgreythee op de bank, met naast mij een groot pak koeken.
Wat zegt de uitspraak ‘De Financiële Vrijheid om te Creëren’ mij?
Tegenwoordig kost alles geld.
Gelukkig heb ik om te schrijven niet echt veel nodig.
Op dit moment gebruik ik een tafeltje van de kringloop als bureau, een tweedehands laptop die aan de weinige eisen die ik stel ruim voldoet, met daarnaast een klein bureaulampje. That’s it.
Welke rol speelt kunst in mijn leven en werk?
Mijn moeder, Jeanne van der Weegen, maakt prachtige schilderijen.
Kunst is een vertrouwd onderdeel in mijn leven.
Buiten de prachtige omlijste schilderijen van haar hand, heb ik een week geleden
ook een mooi schilderij van Walter Kruf aangeschaft.
Wie is mijn grootste fan/sponsor/partner in crime?
Al mijn dierbaren om mij heen.
Met wie zou ik in 2018 graag willen werken?
Met mijn moeder. Haar prachtige schilderijen prijken dan ook met regelmaat in mijn gedichtenbundels. En met mijn man Toon Suijkerbuijk… hij is mijn steun en toeverlaat.
De stille kracht achter Ingrid van der Weegen.
Ook met mijn kinderen Sander en Thomas, zij houden mij constant een spiegel voor.
‘Ma, je slaat weer veel te ver door’ galmt het met enige regelmaat door de woonkamer.
Ook hun computerkennis is voor mij een zegen van boven. Twee geweldige kinderen.
Naar welk project, in 2018, kijk ik uit?
Het uitgeven van mijn derde dichtbundel; Door vele vensters deel 2.
Ook hoop ik een boek in wording eind 2018 af te ronden.
Waar kun jij mij en mijn werk zien of ontmoeten in 2018?
Mijn werken zijn te koop en/of te bestellen via iedere webwinkel en boekhandel.
https://www.bol.com/nl/c/algemeen/ingrid-van-der-weegen/10841109/index.html?lastId=24417
Mijn gedicht: ‘Een stil verbond is gesloten’ kunt u aanschouwen tijdens de open dagen, of tijdens de geplande rondleidingen, in het Topshuis Oosterscheldekering Zeeland. Ook draait men een informatieve documentaire aldaar die gaat over het ontstaan van de waterkering, tot nu. Ook deze documentaire start met mijn gedicht. https://www.rijkswaterstaat.nl/water/waterbeheer/bescherming-tegen-het-water/waterkeringen/deltawerken/oosterscheldekering/index.aspx
Ook heb ik een gedicht geschreven over theater De Maagd in Bergen op Zoom.
Dit gedicht kunt u terugvinden in mijn derde dichtbundel Door vele vensters deel 2, maar ook in het programmaboekje 2017 van dit prachtige theater. Ook hangt mijn gedicht ‘ONZE MAAGD’ omlijst… in het theater.
Passie Pensioneert Nooit 