Wat is mijn grootste passie in mijn werk?

Mensen meenemen naar een andere werkelijkheid, dat is iets vertellen. Ik wil niet zomaar iets melden of verkondigen, ik wil mensen meenemen in mijn zintuiglijke wereld en ervaring.

Of ik nu een tekst moet schrijven voor mijn job, een verhaal schrijf of een workshop geef, het allerbelangrijkste is dat ik de mensen mee heb en ze kan enthousiasmeren. Ik wil zo aanstekelijk zijn dat ik in de toehoorders, lezers, kijkers mijn enthousiasme zie spiegelen. Als ik dat niveau niet haal, voelt het als falen. Ik leg de lat hoog en streef naar volledige invulling van mijn doel. Daar ligt mijn energie in.

Wat is mijn idee van ultiem geluk?

Behalve evidentie zoals ‘gezond geliefd gezin’, wat je van mij mag lezen mét of zonder komma’s, ligt voor mij persoonlijk mijn geluk in creëren.
Een boek schrijven, een verhaal brengen en alles wat daaraan voorafgaat: het verzamelen van indrukken, reizen, mensen ontmoeten en de magie als auteur of verteller om alle nare dingen in je leven om te buigen naar roman-materiaal.

Wat is mijn grootste angst?

Ook hier; behalve de evidente angsten die dat ‘gezond gelukkig gezin’ negatief beïnvloeden, heb ik bij elke creatie altijd de angst dat ik zal sterven voor het af is en dat het als een ongeboren kind mee sterft met me. Dat geeft een ongelooflijke wilskracht om het werk af te krijgen en misschien is dat het verschil tussen doorzetting en ‘writersblock’. Misschien is writersblock gewoon een teken dat je (even) niet moet schrijven.

Waar houd ik het meest van aan mijn werk?

Het creëren van een parallelle werkelijkheid, verbanden verzinnen, een wereld die klopt. Een wereld waar alles gebeurt met een reden in tegenstelling tot de werkelijkheid.
De maanden of jaren waarin ik vertoef in deze werkelijkheid zijn zo intensief dat ik vlak erna bijna de waarheid niet meer van de fictie kan onderscheiden. Heel verwarrend maar ook heel bijzonder eigenlijk. Liegen dat je het zelf gelooft zoals men het pleegt te noemen.

Wat is mijn minst aantrekkelijke eigenschap?

Ik ben een beetje misantroop maar kan dat wel bij momenten goed verbergen, denk ik. Ik ben vrij sociaal naar buiten toe maar diep van binnen ben ik eerder een heremiet en zou het liefst op een vuurtoren-eiland ver van de wereld wonen. Dus aantrekkelijk is dat niet, denk ik. En ik ben ook geen jonge deerne met maatje 36 dus als ouderdom en confectiemaat meetellen kan ik hier ook wel een lijstje minder aantrekkelijke eigenschappen opschrijven maar laat ons dit buiten beschouwing laten.

Wat is mijn grootste valkuil?

Op schrijfgebied? Ik schrijf voornamelijk wat ik zelf zou willen lezen en wat nog niet bestaat. Ik ben echter niet representatief voor een grote groep en bovendien een vrouwelijke schrijfster dus dat halveert nogmaals mijn kansen op lezers. Wat me opvalt is dat ik wel intense fanmail krijg van mijn relatief klein publiek en dat het dus de juiste snaar wel raakt. Misschien zou ik moeten commerciëler denken en schrijven, niet toegeven aan mijn queeste naar schoonheid en liefde. Niet telkens trappen in de valkuil van Boho-kunst. Aan de andere kant: mijn ziel verkopen aan de duivel? Dan liever de valkuil!

Wanneer zou ik liegen?

Wanneer niet? En definieer ‘liegen’. Alle fictieschrijvers maken van ‘liegen’ hun beroep. Verbloemen, verzachten, dramatiseren, uitvergroten en verzwijgen… het zijn menselijke reflexen die we ontwikkelen en meedragen, sommigen worden er rijk mee, anderen maken er kunst van. Ik vind liegen niet persé iets slecht, buiten beschouwingen de leugenaars die dat doen om anderen kwaad te doen, kwetsende ‘waarheden’ zeggen is bijvoorbeeld veel erger. Onder het mom van de ‘waarheid’ zeggen sommige mensen gruwelijke dingen, dat is geen liefde, dat is een sadistische vorm van verdorvenheid. De waarheid kwetst, zeggen ze dan. Geef mij dan maar Sweet little lies. Iedereen met een beetje verstand weet dat hij of zij belogen wordt. Maar toch doet zo’n daad van affectie deugd. En ik hoor ook liever een verhalenverteller dan een nieuwslezer.

De énige waarheid is dat we allemaal zullen sterven, we weten dat, we vinden dat niet prettig dus het moet ook niet constant gezegd worden. Liever leugentjes.

Welke personen in mijn professie, die nu leven, bewonder ik het meeste?

Dat is pech hebben. Renate Dorrestein die ik mateloos bewonderde is vorig jaar gestorven, anders kon ik haar hier noemen. Ik zou kunnen doen alsof haar dood me ontgaan is en haar toch vermelden maar daarvoor heb ik te veel verdriet gehad vorig jaar. Maar zie nu heb ik er haar toch kunnen bijhalen. Verder kan ik zeer goed mateloos bewonderen in mijn vakgebied. Het enige dat daar een domper op zet is zelfingenomenheid van de bewonderde zelf. Daardoor steekt Guus Kuijer hoog uit boven de rest.

Waar houd ik het minst van aan mijn werk?

Spelling én grammatica maar gelukkig hebben we daar ‘mensen’ voor. Zelf werkte ik al verschillende malen met zo’n wondermens: Annelies de hertogh, zij is een genie in taal. Ik speel graag met taal maar zij is de vakman. Ik maak de taalgrappen en de twisten, zij begrijpt ze niet alleen maar zorgt er bovendien voor dat ik geen kemels schiet tijdens dat spelen. Ik hoor van zoveel mensen dat er in heel mijn roman Ondine geen enkele fout staat, wat een zeldzaamheid is tegenwoordig, blijkbaar. Wel, hand op mijn hart, dat is volledig te danken aan Annelies. Ere wie ere toekomt!

De boekentrailer:

Waar en wanneer was ik het meest gelukkig met mijn werk?

Wanneer er een boek of publicatie uitkomt, grenst dat aan het geluk dat je voelt wanneer je een kind op de wereld gezet hebt. Het gaat ook gepaard met dezelfde soort angsten. Zullen ze het niet met de grond gelijk maken, uitlachen, vernietigen, negeren? Mag het lang bestaan en in de harten van vele mensen leven? In mijn schrijfwerk voor televisie is het ongelooflijk deugddoend elke keer wanneer een kijker de moeite doet om een kijkersbericht te sturen. Iets moois, goed, fijn zien passeren en ervan genieten is één ding, de moeite doen om een bericht te sturen daarover is een ander. Dat is me zeer dierbaar.

Wat zegt de uitspraak ‘Passie Pensioneert Nooit’ mij?

Ik zie passie niet als werken maar als leven en leven doe je tot de laatste dag dus… Wel hoop ik dat ik de rest mag laten vallen wanneer ik dat zo probeer vol te houden tot die laatste dag. Elke dag naar je job sjezen in Brussel, fulltime werken, het ongelooflijk gigantische huishouden van een gezin van vijf én schrijven dat is een beetje teveel bij momenten.

Het moet fijn zijn om elke keer wanneer de inspiratie toeslaat het te kunnen toevertrouwen aan papier en niet eerst nog een volledige dagtaak door te spartelen. Dus pensioen, hoe vroeger hoe beter maar nooit qua schrijven. 😉

Wat zou ik aan mezelf willen veranderen?

Maatje 36 en een pak jonger maar verder ben ik wel tevreden. Meer tijd en meer rust, dat wel. Want de drive is er en de werkkracht maar soms lijkt het alsof alle natuurkrachten en sociale verplichtingen samenwerken om me van het schrijven af te houden. Aangezien mijn Yoga-meester zegt dat je rust en tijd in jezelf moet vinden, heb ik daar dus nog heel wat werk aan. Als ik dat zou kunnen met een vingerknip veranderen, graag. En ook stevige billen zonder die 120 squats per dag graag.

Wat is mijn grootste professionele prestatie tot nu toe?

Ik vind persoonlijk mijn volwassen roman Ondine na veertien kortverhaal publicaties en zeven jeugdpublicaties een grote prestatie maar daar krijg ik niet echt een loon voor en zolang je niet betaald wordt, ben je een amateur volgens de definitie. Op mijn betaalde baan is mijn grootste prestatie dat we in een team met zeer creatieve mensen een autonomie gekregen hebben om onze eigen rubriek te maken (Beeldbubbels, VTM) die een blik op Vlaanderen werpt. Positieve berichtgeving die onafhankelijk is van politiek of commercialiteit. Dat is de mooiste vorm van berichtgeving. Wat er echt leeft bij echte mensen. En alleen positief nieuws, een mooie betrachting. Elke dag drie items. Doe het ons maar eens na. 7/7!

Waar zou ik het liefst willen leven en werken?

Ik zei het het al eens: liefst in een verafgelegen onbekend plekje, dicht bij de zee en op mijn eentje. Ik heb verder geen eisen. Pen en papier zijn voldoende. En niet te heet liefst en best vaak rustgevende regen…

Wat is mijn meest waardevolle bezitting?

Mijn kinderen, onze gezondheid.
Als ik iets materieel moet benoemen dan moet ik teleurstellen. Ik bezit niets. Ik omring me graag met rommel en herinneringen maar de inbreker die hier langskomt zal zijn best moeten doen om in die zooi iets van waarde te vinden.
Wel kleurrijke zooi, je geraakt niet uitgekeken.

Wat is mijn meest markante karakteristiek?

Dat ik een verteller ben. Dat heb ik van mijn grootmoeder, als die nog maar naar de apotheker ging om de hoek, kon die al een half boek schrijven daarover. Ik heb dat dus ook. Tot spijt van mijn man die een wiskundige is: De kortste weg tussen A en B is een rechte en alles wat belangrijk is kun je in drie puntjes samenvatten.

Wat is de plek waar ik de beste ideeën krijg buitenshuis, in mijn stad?

De beste ideeën komen bij mij op reis. Er bestaat nog geen onderzoek over en je vindt er niets over op Google maar ik ben overtuigd dat reizen je hersenen doet openstaan, groeien eigenlijk. Elke ervaring komt veel intenser binnen wanneer je reist. Elk zintuig staat op scherp en ook mijn vakantieherinneringenlade is veel groter dan alle andere lades in mijn hoofd. Vandaar dat ik na twee of drie weken reizen het gevoel heb dat ik veel langer ben weggeweest. Ik heb meer dan dubbel geleefd. Wat helpt is in mijn buurt in het park gaan zitten. En dat park dan loskoppelen van het geheel. Net zoals een caravan een beetje thuis is op reis, is dat park dan een beetje op reis dicht bij huis.

Wat is mijn favoriete plek om te eten en te drinken buitenshuis, in mijn stad?

Het allerliefst waar er wat zand knarst tussen de tanden maar jammer genoeg leef ik te ver van zee dan goed voor me is. Ik eet wel zeer vaak in open lucht, het hoeft niet eens warm te zijn. Ik heb het overigens niet zo voor warm en heet. Een boswandeling en een thermos soep, een bankje in een park en een broodje of een slaatje eten met een goed boek er bij. Ik krijg steeds vaker de opmerking: “Ik zie je vaak picknicken.” Dat is ook zo. Alles smaakt beter buiten. Ik denk dat ik met gemak een gemiddelde haal van 4 maal per week picknicken zomer én winter.

Welke boeken hebben mijn leven beïnvloed en hoe?

Pallieter van Felix Timmermans.

Ik las het vrij jong, ergens begin mijn allereerste puberale existentiële crisis. Het was een openbaring. Ik ben het boek blijven lezen. Het staat sindsdien bij wijze van spreken in mijn medicijn kast. Pas zeer laat vernam ik dat Felix Timmermans het boek echt met dit opzet had geschreven voor eigen gebruik.

Madelief van Guus Kuijer.

Mijn eerste boek ooit. Helemaal zelf gelezen en vele, vele, vele malen herlezen. Madelief heeft nog altijd een plek in mijn hart als een kind dat ik echt heb gekend.

Dagelijks werk van Renate Dorrestein.

Toen de veel te weinig gelauwerde schrijfster stierf vorig jaar liet ze de wereld het mooiste na wat ze kon, een boek over die laatste periode. Het zou verplichte literatuur moeten zijn voor alle schrijvers en bijna-schrijvers. Een grote schrijver herken je niet aan de prijzen en de artikels, een grote schrijver herken je aan zijn schrijfwerk.

Wie zijn mijn favoriete schrijvers?

Felix Timmermans, ik zei het al, door Pallieter maar ook door zijn miniatuurtjes zoals “De zeer schone uren van juffrouw Symforosa” Bestaat er één Vlaamse tekst die met meer passie een niet geconsumeerde liefde beschrijft?

Guus Kuijer, vernoemde ik ook al. Hij is mijn kindertijd-held en mijn favoriete schrijver op dit moment. Zijn genialiteit is heerlijk bescheiden.

Renate Dorrestein is de godin van de Nederlandstalige literatuur. Het is niet mijn favoriete genre maar haar schrijfkunst overstijgt dat.

Ben Elton, Nick Hornby, Jane Austen en Oscar Wilde lees ik ook heel graag. Dat is mijn Brits bloed. Ik mis het een beetje in het Nederlandstalige literaire landschap; talent voor humor IN de tragedie. Het moet iets Brits zijn, I suppose.

You Only Die Once‘. Welke muziek wil ik beluisteren op mijn laatste dag?

De Cello-sonates van Bach, Djivan Gasparian met zijn weemoedige Duduk, de Cantus Arcticus van Einojuhani Rautavaara en The Lark Ascending van Vaughan Williams.
Heel melancholisch en episch allemaal maar ik hou van epische melancholie. Ik kan me er in wentelen omdat ik een herfstkind ben. De weemoed is de meest menselijke emotie.

Wie is mijn held of heldin in fictie?

De ik-figuren. Diegene die alle observaties doen. Die kunnen bewonderen en beschrijven en jaloers zijn en analyseren. Die durven een omweg maken omdat de kortste weg niet altijd de rijkste is.

Wie zijn mijn helden en heldinnen in real life?

Iedereen die te horen kreeg dat het nooit zou lukken en het dan toch deed. Die te horen kreeg dat er geen oplossing was en er zelf een ging zoeken. Die hoorde dat het nooit iets zou worden en het dan toch deed werken. De doorzetters, de verwezenlijkers, de doeners.

Welke film zou ik jou aanbevelen ooit in jouw leven te zien?

Paterson uit 2016 en ik kan het zelfs niet uitleggen. Ik ging er heen zonder verwachtingen, was weggeblazen en ben de film nog drie keer gaan bekijken. Er zit zoveel in die film. Ik heb de film nu thuis. Elke keer wanneer ik kijk, vul ik de film anders in. Dit is als een leeg schrift dat overloopt van inspiratie maar waar ik zelf in mag meeschrijven. En voorlopig heb ik de magische formule van deze film nog niet kunnen kraken.

Wat zegt de uitspraak ‘De Financiële Vrijheid om te Creëren’ mij?

Op de vraag “Wat zou je doen met 1 miljoen?” heb ik al heel mijn actief leven hetzelfde antwoord. Een omgeving creëren waarin ik alleen nog maar zou schrijven. Niet bijzonder sociaal dus. Ook niet bijzonder luxueus maar ik heb maar één prioriteit als ik niet moet werken om te leven en dat is leven om te schrijven.

Welke rol speelt kunst in mijn leven en werk?

Een zeer grote. Ik verzamel veel kunst van bevriende kunstenaars. De waarde ken ik niet en ik verwacht ook geen grote waarde in financiële termen maar zonder zou pas een arm leven zijn. Ik kan me niet inbeelden dat ik in een huis zou wonen dat ingericht is als een ziekenhuiskamer met de leegte als thema. Ik begrijp dat dit veel eenvoudiger, praktischer en hygiënischer is maar ik zou er wegkwijnen. Ik vind het ook fijn om kruisbestuiving te merken bij vrienden en hun werken dus kunst om je heen is een prima idee.

Wie is mijn grootste fan/sponsor/partner in crime?

Lucas Bols, een overigens heel schone jongeling die zeer gepassioneerd werkt aan zijn eigen film Annwyn. Je kunt hem volgen op Instagram: annwyn_themovie. We zijn collega’s en hij heeft met hart en ziel midden in zijn eigen niet gesubsidieerde, zelf gefinancierde filmwerk voor mij de mooiste boekentrailer ooit gemaakt voor de roman Ondine. https://www.youtube.com/watch?time_continue=2&v=OviO5xnfbu4

Een onbetaalbaar project, mooiste cadeau ooit. Ik kan hem alleen maar alle krediet geven die hij verdient.

Met wie zou ik in 2019 graag willen werken?

Met de uitgever die gelooft in mijn nieuw project. Het is misschien een gewaagd verhaal maar literatuur is geen exacte wetenschap en mijn hart en ziel zitten er nu al in.

Naar welk project, in 2019, kijk ik uit?

Ik heb niet echt een idee wat er nog mogelijk is maar een nieuw boek zou fijn zijn en een manuscript afwerken ook. En ik zou graag een plan dat in de stelling staat met een schrijfcollega beginnen uitwerken. Plannen genoeg, nu nog tijd en energie vinden.

Welke mensen in mijn professie zou ik graag willen ontmoeten in 2019

Gepassioneerde, enthousiaste mensen die iets te vertellen hebben.

Waar kun jij mij en mijn werk zien of ontmoeten in 2019?

In de boekhandels; Ondine (uitgeverij Lannoo) https://www.lannoo.be/nl/ondine Ik geef ook lezingen en workshops via Auteurslezingen.be . Verder kun je me volgen op Instagram Villa_Liervinck en ik hoop dat hier snel nog een redactionele addendum na komt want er liggen nog wat losse eindjes te wachten op een afknoping.

Wie zie ik graag uitgenodigd om hun Passie Pensioneert Nooit verhaal te vertellen?

Lucas Bols uiteraard. Filmmaker en visual storyteller over zijn Annwyn-The movie. Meteen ook een schone kop daarbij. Letterlijk, ik heb het niet over kopij maar dat ook natuurlijk.

Hoe kun je contact met mij opnemen?

Jennifer.Vrielinck@gmail.com

Hieronder de links naar mijn boek op bol.com

https://www.bol.com/nl/p/ondine/9200000085377616/?suggestionType=featured_product&suggestedFor=jennifer%20v&originalSearchContext=media_all&originalSection=main

https://www.bol.com/nl/p/ondine/9200000085420946/?suggestionType=featured_product&suggestedFor=jennifer%20v&originalSearchContext=media_all&originalSection=main

Dit is een bericht van de oprichter van Passie Pensioneert Nooit –  Peter de Kuster 

Wat is Jouw Verhaal?

Ga samen met Peter de Kuster in een ontdekkingsreis in een mooie boekhandel in één van de steden Maastricht, Utrecht, Amsterdam, Rotterdam, Den Haag, Eindhoven, Den Bosch, Breda, Tilburg of Nijmegen. Een reis langs geweldige romans van heden en verleden waarin jij het verhaal gaat verkennen dat jij jezelf vertelt over jezelf en hoe je een leven en werk creëert waar jij van houdt en nooit van wil pensioneren. Samen exploreren wij de manier waarop wij verhalen vertellen over onszelf tegen onszelf over ondernemen, zelf promotie,  tijd management,  geld, familie, geluk, betekenis – en, het meest belangrijke, de manier waarop wij deze verhalen veranderen om ons zakelijke en persoonlijke leven te transformeren.

 

Jouw verhaal is jouw leven. Als mensen vertellen wij onszelf verhalen – van succes of falen, van macht of slacht offer dom; verhalen die een uur duren, of een dag, of een heel leven. We hebben verhalen over onszelf, onze onderneming, ons werk, onze klanten, ons geld, onze tijd, onze zelf – promotie, onze familie en relaties, onze gezondheid; over ouder worden, over van betekenis zijn, over wat wij willen en waar we toe in staat zijn om te bereiken. Toch, hoewel onze verhalen diepgaand beïnvloeden hoe anderen ons zien en wij onszelf zien, herkennen weinigen onder ons zelfs dat wij verhalen vertellen, of wat zij zijn, of dat wij ze kunnen veranderen  — en op zijn beurt, ons lot kunnen transformeren.

Onszelf verhalen vertellen biedt structuur en richting wanneer we door de uitdagingen en kansen van het leven navigeren, en helpen ons onze doelen en vaardigheden te interpreteren. Verhalen geven betekenis aan chaos; zij organiseren onze vele divergente ervaringen in een coherente rode draad; zij vormen onze hele realiteit. En veel te veel van onze verhalen zijn disfunctioneel, vragen erom herschreven te worden. Ten eerste stellen wij jou de vraag: “In welke gebieden van mijn leven is het helder dat ik niet mijn doelen kan bereiken met het verhaal dat ik heb?” Peter toont je daarna hoe jij nieuwe, op de realiteit gebaseerde verhalen creëert die jou tot actie inspireren, en jou brengen waar je wilt gaan zowel in jouw onderneming als in jouw persoonlijke leven.

Gedurende decennia heeft Peter de Kuster de macht van jouw verhaal onderzocht om passie en performance te verhogen. Duizenden individuen wereldwijd hebben gekeken of geparticipeerd aan onze verhalen.

Onze capaciteit om verhalen te vertellen is een van onze meest diepgaande gaven. Peter’s benadering om diep engagerende verhalen te creëren geeft jou de middelen om de kracht van story-telling in te zetten en voor altijd jouw creatieve leven en onderneming te veranderen.

De Reisgids

Peter de Kuster

Praktische Informatie