Hugo de Haas van Dorsser aka Wordbites. Wordbites is een poëtische mix van gesproken woord met live muziek, zang of moderne dans. Pakkende performance-poëzie die kraakt, bijt of streelt. Breekbaar en sterk tegelijk.
Wordbites gaf tal van festivals en podia meer bite. Van Oerol, Theaterfestival Boulevard, Kunstenfestival Watou, Poetry International, Café Theater Festival, Mysteryland en De Zwarte Cross tot de verjaardag van Anne.
Foto Credit Look J. Boden
Wat is mijn grootste passie in mijn werk?
Het werken zelf! De kracht van de actie. Doorwerken, verwerken en weer doorwerken.
Wat is mijn idee van ultiem geluk?
Geluk en dan ook nog eens ultiem… Om met Martin Bril te spreken: De kunst is, zo te leven dat het je overkomt. Later meer over Martin.
Wat is mijn grootste angst?
Als eerste komt het woord wantrouwen in me op. Dat mensen mij wantrouwen. Dat roept angst bij me op. Waarom? Omdat ik vertrouwen belangrijk vind. Waarom ik vertrouwen belangrijk vind? Omdat ik van geborgenheid hou. Waarom ik van geborgenheid hou? Omdat ik die warmte nodig heb.
Waar houd ik het meest van aan mijn werk?
Als alles samenvalt. Mijn spel. Het publiek. De mensen. Ik zelf. Dat tijd niet meer bestaat. En ruimte. Alleen het spelen. Het zijn. Het samenzijn. Blikken van verstandhouding. Van ontroering en vervoering. En lachen. Ik heb dat weer een beetje herontdekt; hoe fijn het is om samen te lachen. Wat een toffe energie dat geeft en brengt en haalt.
Wat is mijn minst aantrekkelijke eigenschap?
Het oordelende in mij. Over anderen. Over mezelf. Dat oordeel en zelfoordeel kan me remmen. Er zit ook een andere kant aan de munt die oordeel heet: mijn analytische kracht, mijn beoordelingsvermogen.
Wat is mijn grootste valkuil?
Die ligt daar waar mijn betrokkenheid overgaat in over-betrokkenheid aka daar waar ik teveel op de stoel van een ander ga zitten.
Wanneer zou ik liegen?
Als ik zou zeggen dat ik nooit lieg.
Welke personen in mijn professie, die nu leven, bewonder ik het meeste?
Ik bewonder Babs Gons omdat ze ongelofelijk Babs Gons is. Woordkunstenaar met een prachtige mond en een groot hart.
Ik bewonder Lieke aka LOKI project om hoe ze ogenschijnlijk in volle vrijheid door het levens danst. Ze laat me niet alleen zien wat vrijheid is maar ‘m ook voelen.
Ik bewonder M. omdat hij meer dan een letter is, woordkunstenaar, super stijlvast en schuurpapier voor mijn ziel.
Ik bewonder René van ’t Hof, bijvoorbeeld als de Man die alles weet, een voorstelling voor iedereen die 4 jaar of ouder is en voor 4 jaar of jonger is. Wat een geweldige, gortdroge mime-koning die alles weet en soms ook niet.
Waar houd ik het minst van aan mijn werk?
Afwijzing. Zeker als hij ongefundeerd of ongegrond is.
Waar en wanneer was ik het meest gelukkig met mijn werk?
Op De Nacht aan het Wad. Een festival dat begon met de aankomst van een pelgrimstocht in Zwarte Haan, een kleine plek, een vlek in Friesland waar je over het wad turend Terschelling en Ameland kan zien liggen. Het festival begon om 23 uur en duurde tot 05.00 uur in de ochtend. Alles raakte elkaar: de dag, de nacht, de aarde, de hemel, de zon, de sterren en wij elkaar. Een ander absoluut geluksmoment was een optreden met een pas 16-jarige beatboxer Rayan Morshed. Jörgen Unom
(muzikant + dichter waarmee ik samenspeelde) en ik voelden ons, door de beats van Rayan, ineens in de traditie van the Original Last Poets staan; de grondleggers van hip hop en spoken word.
Wat zegt de uitspraak ‘Passie Pensioneert Nooit’ mij?
Hardgrondig en hartvochtig en hartvormig mee eens. Passie heeft geen tijd, geen periode en zeker geen pensionering. Het gaat dieper dan dimensies als tijd, plaats en ruimte. Het is in me. En om me.
Wat zou ik aan mezelf willen veranderen?
Ik kan hier allerlei quasi interessanterige psychologische dingetjes gaan noemen maar het liefst zou ik gewoon 5 kilo lichter zijn.
Wat is mijn grootste professionele prestatie tot nu toe?
Dat ik doe wat ik doe en dat ik het doe zoals ik doe. Of moet ik namen noemen? Waar ik zeker trots op ben (en vooral ook blij mee!) is het Eilandkinderenproject dat ik samen met Jörgen Unom deed voor Oerol 2019. Heel bijzondere ervaringen waren onder meer het samenspelen met accordeonist Tuur Florizone en (klassieke) sopraan Brigitte van Hagen en bassist Freek Cerutti.
Waar zou ik het liefst willen leven en werken?
Waar ik ben.
Wat is mijn meest waardevolle bezitting?
Ik ben erg gehecht mijn schilderijen van Arjan Jansen (www.arjanjanssen.com) en de glaskunst van Ritsue Mishima.
Wat is mijn meest markante karakteristiek?
Ik heb het gevraagd aan een vriendin en zij zei: “Dat je je kansen, je ideeën en je zijn deelt. Dat je verbindingen legt, altijd vanuit puurheid, het kloppen van je hart. Dat het kloppen van je hart je richting bepaalt en dat je wie om je heen is laat mee surfen op de golven”.
Wat is de plek waar ik de beste ideeën krijg buitenshuis, in mijn stad?
In mijn stad, Utrecht, zijn die plekken er eerlijk gezegd weinig. Waar ik echt heel gelukkig van word is het grote, lege, landschap in Noord-Oost Groningen. Het motto van het door mij zo geliefde Festival Hongerige Wolf is niet voor niets “aards en weids”. Heerlijk!
Wat is mijn favoriete plek om te eten en te drinken buitenshuis, in mijn stad?
In een bistro die er niet meer is. Moustache met van die bolle Franse wijnglaasjes, en slakken, en stokbrood. Er zijn bijna geen echte bistro’s meer. Net als bruine kroegen met van die tapijten op tafel. Jammer. Als ik er dan toch één moet noemen: Broei. Mijn tweede huiskamer. Maar geen bistro ; )
Welke boeken hebben mijn leven beïnvloed en hoe?
Mijn leven beïnvloed is een groot woord maar een belangrijk en belangwekkend boek voor mij is Een gelukkig mens en andere geheimen van Theije Twijnstra. Een orakelboek, althans zo kun je het lezen, met 77 geheimen. Het laatste hoofdstuk is het Geheim van het geheim. Het boek kantelt mijn gedachten en gevoelens. Ook heel mooi: (vrijwel) alles David Whyte.
Wie zijn mijn favoriete schrijvers?
De dichter Jan Arends. Beendroog en hoog-gevoelig.
Welke muziek wil ik beluisteren op mijn laatste dag?
Hangt sterk af van hoe ik me zoal voel die laatste dag. Tot de absolute gegadigden behoren: The Cure, Fink, Boards of Canada, Max Cooper, Kruder & Dorfmeister, Chris Whitley, Kate Tempest, Akua Naru, D’Angelo, Underworld en misschien kunnen de mannen van Daft Punk ook nog even langs komen denderen.
Wie is mijn held of heldin in fictie?
Ik hou eerlijk gezegd niet zo van het helden-concept. Ik probeer vooral de held in mezelf te ontdekken, aan te boren. Inclusief de sokken.
Wie zijn mijn helden en heldinnen in real life?
Zie boven. Wie ik buitengewoon dankbaar ben is de pianist Michiel Borstlap, www.michielborstlap.com. Hij speelde eerder samen met columnist Martin Bril. Na het overlijden van Martin vroeg Michiel me een paar jaar geleden of ik een keer met hem wilde komen jammen met woorden rond zijn vleugel. And so we did. Ik was niet alleen een prachtige ervaring rijker maar zag ook de horizon.
Welke film zou ik jou aanbevelen ooit in jouw leven te zien?
Weet bitter weinig van films en heb er nog minder gezien. The shining en The blair witch project vond ik sterk. Genoten van de pure suspense terwijl ik helemaal niet tegen spannende films kan. De documentaire Devils Pie over de diepe onzekerheid van de superster D’Angelo lijkt me tof om te zien. Over kijken gesproken: de foto hiernaast is gemaakt door Look J. Boden. Bedankt Look!
Wat zegt de uitspraak ‘De Financiële Vrijheid om te Creëren” mij?
Dat ik die heb. Dat ik de vrijheid om te creëren sowieso heb. En dat die vrijheid groots en soms intimiderend tegelijk is.
Welke rol speelt kunst in mijn leven en werk?
Zonder kunst zou mijn leven kaal zijn. En schraal. En leeg. Kunst is vervullend. Levensvervullend. En gelukkig soms ook verhullend. Want er is al zoveel concreets vandaag. Qua verhullend hou ik bijvoorbeeld voor van de dansvoorstellingen van Emanuel Gat. Lees er meer over op mijn website www.wordbites.nl onder bio.
Wie is mijn grootste fan/sponsor/partner in crime?
Het was/is sowieso een ontzettende mooie ontdekking dat ik fans heb! Geen duizenden hoor, wees niet bang. Maar heel tof om te ervaren dat mensen om jou (mij dus in dit geval) komen en terug komen! Aandoenlijk en ontroerend tegelijk. Mijn grootste partner in crime is mijn vrouw Monique.
Met wie zou ik in 2019 of 2020 graag willen werken?
Met de mensen waarmee ik nu werk. Zoals cellist Brendan Walsh, zanger/dichter Jörgen Unom, trompettist Sybren van Doesum, zangeres Marrit Bootsma, singer songdichter Iris Penning, woordsmid Mirte Hartland, tinteltoetsentovenaar Cedric Vermue en danseres Sanne Clifford. Check ze maar eens. Van ieder van hen leer ik zoveel moois en goeds. Van Brendan bijvoorbeeld dat nèt wat meer show best mag en van Jörgen dat proza ook poëtisch kan zijn. Ik hou van leren.
Naar welk project, in 2019 en 2020, kijk ik uit?
Ik ben bezig met een nieuw project, waarschijnlijk een nieuwe voorstelling over herinneren. Onder meer ook over je eerste herinnering. Hoe ik die voorstelling vorm en inhoud ga geven weet ik nog niet precies. Ik ben op dit moment aan het onderzoeken hoe het zit met waarheid en herinnering en met narratieven, zeg maar hoe mensen hun identiteit bouwen door verhalen te vertellen over zichzelf. En die verhalen soms herhalen en herhalen en herhalen… Verder staan het maken van een EP met singer song dichter Jörgen Gario, trompettist Sybren van Doesum en beatboxer Rayan Morshed hoog op de verlanglijst.
Welke mensen in mijn professie zou ik graag willen ontmoeten in 2019 of 2020?
Ik zou graag nog eens he podium delen met accordeonist Tuur Florizone, met sopraan Brigitte van Hagen en bassist Freek Cerutti en met pianiste Celia Garcia Garcia.
Waar kun jij mij en mijn werk zien of ontmoeten in 2019 en 2020?
Kijk op mijn website www.wordbites.nl onder speeldata en ontdek waar we elkaar kunnen ontmoeten.
Ik doe ook aan Instagram. Check www.instagram.com/wordbites.
Wie zie ik graag uitgenodigd om hun Passie Pensioneert Nooit verhaal te vertellen?
Vertel ik je later.
Hoe kun je contact met mij opnemen?
https://myalbum.com/album/etk87L7I2Xvf
of mail hugo@wordbites.nl
Passie Pensioneert Nooit 