beeldhouwer schrijver redacteur

Wat is mijn grootste passie in mijn werk?

Het werk zelf, het schrijven, het beeldhouwen en de link daartussen, het bijeenbrengen van woord en beeld.

Wat is mijn idee van geluk?

Geluk is niet te plannen, te pakken of op te zoeken. Soms is het er. Niet dagelijks maar wel steeds vaker naarmate ik ouder word. Het lijkt of er even een vlies wordt weggetrokken tussen mij en de wereld, alsof ik even helder zicht heb op al wat echt van belang is. Dat het goed is, dat het klopt.

Wat is mijn grootste angst?

Angsten zijn ontwrichtende fantasieën, niet altijd functioneel en reëel. De goede kant op fantaseren zou mooi zijn: dat je invloed hebt, zeggenschap, maar dat is, als ik voor mijzelf spreek, niet eenvoudig.

De grootste: Mij in een situatie te bevinden waarin ik mijn geliefden wil beschermen maar daartoe niet in staat blijk te zijn.

Nog een grote: dat de wereld onleefbaar wordt voor mijn kinderen, voor hun kinderen…

Een laatste: het verlies van mijn gezondheid.

Waar houd ik het meest van in mijn werk?

De vrijheid. Dat ik zelf mijn tijd kan indelen en dat veel werk dat ik doe niet aan plaats gebonden is. Dat ik iets creëer dat er daarvoor nog niet was.

Wat is mijn minst aantrekkelijk eigenschap?

Ik vind vies schoon genoeg. Zooi netjes genoeg en een paar dagen op vakantie lang genoeg. Ik kook nooit en ga idioot vroeg naar bed.

Wat is mijn grootste valkuil?

Die zooi.

Wanneer zou ik liegen?

Probeer eens een dag niet te liegen en daar dan in eerlijkheid over na te denken. Ik reken daarbij verzwijgen, of gedeeltelijk verzwijgen van wat gezegd zou moeten worden mee.

Liegen is een hard woord, maar in mijn werk is het noodzaak. Het verhaal zo vertellen dat het overkomt zoals ik wil kan alleen met leugens, je moet altijd weglaten.

Welke personen in mijn professie die nu leven bewonder ik het meest.

Ik bewonder vooral het werk. De kunstenaars ken ik vaak niet persoonlijk. Het beeldhouwwerk van Charlotte van Pallandt vind ik het meest inspirerende beeldhouwwerk dat ik ken. Een vrij klein maar consistent oeuvre van een vrouw in een mannenwereld. Ik heb haar in mijn academietijd een maal gesproken. Maar zij leeft helaas niet meer. Van de levende kunstenaars houd ik erg van de krachtige portretten van Junghans, kleinplastic van Frode Bolhuis. Houten beelden van Edvardas Racevicius en Emile van der Kruk.

Schrijvers die ik bewonder volgen hieronder.

Waar houd ik het minst van in mijn werk?

Telefoneren. Bonnetjes. Het bijhouden van de voorraad.

Waar en wanneer was ik het meest gelukkig met mijn werk?

Ik ben vrijwel altijd gelukkig met mijn werk. Iets beginnen is fantastisch. Iets afronden is fantastisch. Halverwege kan het moeizaam zijn, frustrerend, maar langzaam het gevoel krijgen op de goede weg te zijn, of niet, en dan opnieuw te beginnen… Ook openingen, onthullingen en presentaties zijn soms erg mooi.

Wat zegt de uitspraak passie pensioneert nooit mij?

Ik vind het een waarheid. Mijn werk ben ik zelf. Stoppen is er niet bij.

Wat zou ik aan mezelf willen veranderen?

Vrede hebben dat veranderen onhaalbaar is, dat verloren tijd niet in te halen is, dat fouten die gemaakt zijn gemaakt zijn.

Wat zijn mijn grootste professionele prestaties tot nu toe?

In 2010 debuteerde ik bij Uitgeverij van Oorschot met een verhalenbundel, Moorddiner, over individu en groep. Lovend ontvangen in de landelijke pers en beloond met 5 sterren in de Volkskrant.

Voor UNESCO ontwierp en vervaardigde ik de afgelopen jaren de plaquettes voor de werelderfgoederen binnen Nederland en de Cariben.

In 2013 is een groot bronzen borstbeeld dat ik in opdracht van het Universiteitsfonds Twente van mijn vader maakte geplaatst op het terrein van de Campus.

Mijn eerste kinderboekenheld, Pippi Langkous, is vertrokken naar Museum Beelden aan Zee in Scheveningen. En, geen prestatie maar wel leuk, een verkoop van een bronzen paard aan (toentertijd) Prins Willem-Alexander en prinses Máxima.

Waar zou ik het liefst willen leven en werken?

Waar dan ook, als het maar alleen is en in rust, in nabijheid van familie en vrienden.

Wat is mijn meest waardevolle bezitting?

Wat ik in weerwil van alles het minst kan missen zijn laptop en telefoon. Verder ben ik erg gesteld op mijn fiets. Ik heb een pyjama waar ik het liefst de hele dag in loop. En verschillende prulletjes met heerlijke herinneringen. Dan foto’s, dagboeken, tekeningen. De kinderen zijn niet mijn bezit, anders had ik die genoemd.

Wat is mijn meest markante karakteristiek?

Ik tennis liever tegen een muur dan dat ik dubbel. Ik kies er vaak voor alleen te zijn. Ik werk alleen. Ik woon alleen. We hebben daar een mooie constructie voor: Het appartement dat ik bewoon is gekoppeld aan dat van mijn ex. Een deur in mijn atelier komt uit in zijn trappenhuis. De tweede etage is voor allemaal, de derde is de woning en kantoor van hem, op de vierde slapen de kinderen. Ons samenleven heeft het karakter van een woongroep. We hebben elk een voordeur, elk een postcode, toch lijkt het één pand. We zoeken elkaar op en ieder kan zich terugtrekken.

Wat is de plek waar ik de beste ideeën krijg buitenshuis in mijn stad?

Er is geen plek voor goede ideeën. Ideeën komen in rust. Waar dan ook.

Wat is mijn favoriete plek om te eten en te drinken buitenshuis in mijn stad?

Ik weet het niet. Ik geloof niet dat ik een favoriete plek heb. Ergens iets drinken doe ik zelden. De paar vegetarische restaurantjes die Den Haag heeft vind ik leuk. In De Wankele Tafel kan je prima alleen eten. In mijn academietijd kwam ik daar een paar keer per week.

Welke boeken hebben mijn leven beïnvloed en hoe?

Ik lees veel en elk boek dat ik uitlas heeft iets met me gedaan. Een saai boek leg ik weg. De boeken, de verhalen hebben er mede voor gezorgd dat ik ben geworden wie ik ben, maar ik kan er geen noemen die me beïnvloed heeft op een manier die ik kan navertellen.

Grote indruk maakte ‘De verdrijving uit de hel’ van Menasse. En ‘Het feest van de Bok’ van Vargas Llosa: wat een gelukkig toeval te leven in vrijheid. Aan het bezoeken van de plekken waar Le grand Meaulnes speelt heb ik hele vakanties besteed. Net als aan Neurenberg en omstreken, waar Kaspar Hauser leefde.

Wie zijn mijn favoriete schrijvers?

Per levensfase verleg ik mijn interesse. In mijn jeugd waren het Paul Biegel, Tonke Dragt, Roald Dahl. In de tienerjaren werden het Anna Blaman, Hugo Claus, de dichter Gerrit Achterberg, in de studietijd Fournier, Nabokov, Dostojevski en de Poolse avant garde van rond de Tweede Wereldoorlog, Witold Gombrowicz, Bruno Schulz, Marian Pankowski. Daarna kwam er van alles, Grunberg, Thériault, Vargas Llosa, Moravia, Menasse. Korte verhalenschrijvers zoals Cheever, Carver, Munro en Rozenman. En nu zijn mijn favoriete schrijvers vooral weer kinderboekenschrijvers: Sjoerd Kuyper, Toon Tellingen, Benny Lindelauf, Edward van de Vendel, Daan Remmerts de Vries. Ted van Lieshout en Joke van Leeuwen bewonder ik om het prachtige samengaan van woord en beeld.

You Only Die Once, welke muziek wil ik beluisteren op mijn laatste dag?

Ik vraag me af of ik dan muziek wil luisteren. Ik denk dat ik liever mijmer, herinner, overweeg en misschien af en toe wat luister naar de mensen die hopelijk om me heen zullen zijn. De weken daarvoor kan ik me voorstellen dat ik graag zal luisteren naar muziek met persoonlijke herinneringen. De pianoliedjes die ik als kind eindeloos herhaalde, de nummers van Grease die de laatste jaren van mijn lagere schooltijd beheersten, de Beatles die ik ontdekte in mijn tienerjaren, het laatst weer teruggevonden cassettebandje met ‘indrukwekkende melancholische vrouwen’ dat we in mijn studietijd vaak draaiden in de Eend op weg naar de Ardennen. De vierde van Mahler en de opera Dido and Aeneas van Purcell omdat ik die eindeloos beluisterd heb rondom het veel te vroeg overlijden van mijn vader. Ook het melodietje uit het ‘my-little-pony-theepot-paleis’ van mijn dochter wat ik honderdduizend keer gehoord heb toen zij jong was zou ik graag weer horen. Maar misschien heb ik daar die laatste weken geen zin in. Wie weet kijk ik dan juist wel weer vooruit. Is het omkijken van de laatste jaren ook een fase geweest.

Wie is mijn held of heldin in fictie?

Laat ik er drie noemen: Alice in Wonderland, vanwege haar nieuwsgierigheid, Pippi Langkous vanwege haar gevoel voor rechtvaardigheid en Pinnokio omdat hij gesneden is uit het hout der mensheid.

Mijn actuele held in fictie schrijf ik zelf, Dorian, hij doet wat ik niet durfde.

Wie zijn mijn helden en heldinnen in real life?

Iedereen die mij zijn ups en downs toevertrouwt, die risico’s neemt om het leven te leiden dat bij hem of haar past. Milde, ruimdenkende de mensen. Je komt ze overal tegen.

Welke film zou ik je aanraden in jouw leven ooit te zien?

Hoewel ik graag alleen ben kijk ik films altijd samen. Het is moeilijk de film los te zien van de persoon met wie ik hem zag. Ik heb er bovendien weinig gezien. Wat mij ooit mateloos intrigeerde raakt me nu minder. Ik lees liever. Er zijn een paar korte animatiefilms die ik erg de moeite waard vind. Father and Daughter van Michael Dudok bijvoorbeeld, opgenomen in 2017 in de Canon van de Nederlandse Film.

Wat zegt de financiële vrijheid om te creëren mij?

Ik ben niet op zoek naar financieel vrijheid, wel naar tijd om in vrijheid te kunnen doen wat ik wil. Er is helaas een verband. De bijvangst van financiële vrijheid is tijd. Om te creëren is er tijd en rust nodig, geen geld. Met geld wordt weinig moois gecreëerd.

Welke rol speelt kunst in mijn leven en werk?

Ik bezoek veel musea en exposities, luister vaak naar life muziek, spreek kunstenaars en schrijvers. In mijn werk draait alles om kunst. Het is er altijd, overal om me heen. Een grote rol dus, het is onvermijdelijk.

Wie is mijn grootse fan sponsor/partner in crime?

Mijn ex, de vader van mijn kinderen, hij doet wat mogelijk zodat ik lange dagen kan maken en ongestoord kan werken. Daar ben ik hem dankbaar voor.

Met wie zou ik in 2019 graag willen werken?

In mijn project literaire helden in brons staan nog wel een paar helden. Ik hoop Tonke Dragt te ontmoeten, Toon Telligen, Bart Moeijaard.

Er zijn een paar illustratoren die ik graag mijn teksten voorleg. Ludwig Volbeda staat hoog op mijn lijst, vooral vanwege zijn beeldschone prenten bij Benny Lindelaufs ‘Hoe Tortot zijn vissenhart verloor.’ Maar zeker ook Jan Jutte, Harrie Geelen, Thé Tjong King, Martijn van der Linden of Floris Tilanus. Ik heb een afspraak met Emmanuel Volant, daar kijk ik naar uit.

Naar welk project in 2019 kijk ik uit?

Ik kijk uit naar elk project dat ik start, of waaraan ik bijdraag. Het afronden van mijn schrijfwerk, de korte verhalen en de boeken voor kinderen. Het uitkomen van De inktvisser in Hebreeuwse vertaling.

Ik kijk uit naar mijn beeldhouwprojecten, ‘kinderboeken-, en literaire helden in brons,’ het lezen dat ik daarvoor in voorbereiding doe, de gesprekken daarover in het Literatuurmuseum, de poseersessies met de schrijvers. De eerstvolgende staat gepland in september met Arnon Grunberg op perron 1.

Welke mensen in mijn professie zou ik graag willen ontmoeten in 2019?

Schrijvers, beeldhouwers, musici, creatievelingen die bevlogen zijn, van wie ik leer, die leren van mij. Iemand hoeft naar de buitenwereld toe niet succesvol te zijn om te inspireren.

Waar kun je mij en mijn werk zien in 2019?

Mijn werk is op verschillende plekken te zien. In de openbare ruimte zijn de UNESCO-plaquettes te zien bij alle Werelderfgoedsites in Nederland en op de Cariben. Bij Museum Beelden aan Zee staan de kinderboekenhelden. De Universiteit Twente heeft een monumentale brozen buste op het Campusterrein van mijn vader. Vrij werk wordt regelmatig geëxposeerd in De Haagse Kunstkring in staat permanent bij Smelik en Stokking Galleries in Den Haag. Verhalen worden her en der geplaatst in tijdschriften en de bundeling daarvan zal verschijnen bij Uitgeverij Van Oorschot.

Hoe kun je contact met mij opnemen?

Per mail info@mohana.nl, voel je vrij!