Wat is mijn grootste passie in mijn werk?

Ik ben niet gewend om het woord passie voor mijn werk te gebruiken. Bij passie denk ik heel clichématig aan een flamenco danser of een schilder die zwetend grote klodders verf op een doek kwakt, maar niet echt aan de dingen die ik in mijn werk doe. Door deze vraag ben ik wel aan het denken gezet. Ik zie dat volgens de definitie van passie ‘hartstocht’ is, of ‘dat je doet waar je van houdt’. Dat geldt toch zeker voor mijn werk. Ik ben al een aantal keer van richting veranderd in mijn werk, altijd omdat mijn hart dat ingaf en ik houd enorm van wat ik doe.

Mijn werk is eigenlijk de reflectie van een zoektocht. Dat klinkt raar, maar dat is wel zo. Al van kinds af aan vraag ik me af waarom mensen er zo’n zooitje van maken. Ik heb me altijd al verbaasd over het feit dat de mensheid zijn eigen leefomgeving willens en wetens verpest. De vraag ‘waar het nou eigenlijk mis gaat’ heeft me dan ook altijd al bezig gehouden. Ik heb op de universiteit een opleiding gevolgd die het milieuprobleem bekeek als sociaal probleem, beginnend bij de keuzes en het handelen van mensen. Vervolgens ging ik bij de Rijksoverheid werken. Nadat ik betrokken was bij een grote internationale conferentie van de Verenigde Naties rondom biodiversiteit concludeerde ik dat we via de weg van ‘beleid maken’ de wereld niet gingen redden.

Sinds die tijd werk ik in het onderwijs en als alternatief therapeut. Deze beide dingen hebben me veel geleerd. Mijn hypothese is nu dat mensen vervreemd zijn, van elkaar, van de natuur, maar ook van zichzelf. In mijn praktijk constateer ik dat bijna niemand echt contact heeft met zijn eigen lijf. Voor mij is dat het begin van contact met de wereld om je heen. Via je lijf, via je zintuigen maak je contact. Doordat we de niet echt in verbinding staan met onszelf, elkaar en de wereld kunnen we de wereld om ons heen objectiveren. Doordat we levende dingen als objecten gaan behandelen ontstaan volgens mij de grootste problemen.

Ik weet helaas nog steeds niet hoe we de wereld kunnen redden. Maar ik heb het idee dat ik in het heel klein mensen kan helpen om zich meer te verbinden, in de hoop dat we samen de wereld wat mooier kunnen laten zijn.

Naast mijn werk als therapeut ben ik verbonden aan een onderwijsproject genaamd Future Me. Daarin willen we leerlingen stimuleren om te dromen en om zich af te vragen wat voor leven ze willen voor zichzelf, voor elkaar en voor de wereld. Door dat werk leer ik veel over toekomstbewustzijn en merk ik dat we eigenlijk allemaal leven met onze ogen dicht. De meeste mensen geven niet actief vorm aan hun eigen leven en aan de wereld. Ik denk dat eigenlijk iedereen een mooiere wereld wil en dat de ideeën over hoe die er uit moet zien niet zo ver uit elkaar liggen. We zijn alleen niet gewend om ons af te vragen of de keuzes die we maken wel kloppen met wat we ten diepste willen, ook op de langere termijn.

Wat is mijn grootste angst?

Dat we als mensheid niet intelligent genoeg blijken te zijn om de verandering die nodig is tijdig plaats te laten vinden.

Waar houd ik het meest van aan mijn werk?

Ik heb ooit een project geïnitieerd waarin we 14 jarige VMBO-ers trainden om les te geven in een project dat ging over diversiteit en inclusiviteit. Onderdeel van de training was een bezoek aan Auschwitz. Toen we daar voor het eerst heen gingen waren er heel veel onzekere factoren. We vroegen ons af of we niet te veel vroegen van de kinderen en daarnaast kon er praktisch heel veel mis gaan. Ik was daarin toen echter heel relaxt omdat ik op een bepaalde manier zeker wist dat wat we deden het juiste was en dat het moest gebeuren. Ik had daarom heel veel vertrouwen dat alles goed zou gaan. Ik voelde me als het ware ondersteund door iets dat groter was dan mezelf. Dat was een waanzinnig gevoel. Naar dat gevoel ben ik eigenlijk op zoek in mijn werk.

Wat is mijn grootste valkuil?

Ik neem pertinent te veel hooi op mijn vork. Ik probeer al heel lang te leren om niet te veel te willen en om dingen iets meer vanzelf te laten gaan.

Wat zegt de uitspraak ‘Passie Pensioneert Nooit’ mij?

Ik ga er van uit dat het idee van deze stelling is dat wanneer je vanuit passie werkt, je nooit met pensioen zou willen gaan. Ik heb zelf ook het idee dat het zo werkt. Ik doe het werk wat ik graag doe en ik verwacht dit ook lang te willen blijven doen. Dat is maar goed ook, want het werkt waarschijnlijk ook andersom. Omdat ik vanuit passie werk kan ik mogelijk niet met pensioen.

Ik probeer me professioneel zo vrij mogelijk te beweging zodat ik mijn fascinatie kan volgen. Ik werk al enige tijd als zzp-er en kan daar goed van leven. Ik kan alles doen wat ik wil…… behalve een huis kopen. Ik probeer geld opzij te zetten voor een pensioen, maar dat gaat nog niet zo hard. Mogelijk moet ik daarom ook voorbij mijn pensioen gerechtigde leeftijd blijven werken om rond te kunnen komen.

Wat zou ik aan mezelf willen veranderen?

Ik houd erg van harmonie en kan daarmee conflict vermijdend zijn. Ik heb veel bewondering voor mensen die op een ontspannen manier ‘nee’ kunnen zeggen. Die in verbinding kunnen blijven, en respectvol kunnen zijn zonder mee te buigen met de ander. Zo zou ik zelf meer willen worden.

Wat is mijn grootste professionele prestatie tot nu toe?

Geen idee, ik doe elke dag opnieuw mijn best.

Waar zou ik het liefst willen leven en werken?

Mijn uitgangspunt is dat ik waar ik ben en hoe de omstandigheden ook zijn ik overal het beste van probeer te maken. Mijn eerste impuls was dus ook om te zeggen, dat ik het liefst zou willen werken waar ik nu ben. Maar dat is niet helemaal waar. Ik betrap mezelf steeds vaker op fantasieën van een huisje met grond. In mijn fantasie heb ik een grote moestuin en veel dieren en scharrel ik daar rond. Bij dat huis heb ik een werkruimte met openslaande deuren naar de tuin waar ik met mijn cliënten werk.

Wat is mijn meest markante karakteristiek?

Zodra de dag begint gaat de muziek in mijn hoofd aan. Ik ben bijna voortdurend aan het fluiten en aan het zingen. Meestal zijn dat helaas hele slechte liedjes die getriggerd worden door iets wat iemand zegt. Vanmiddag zei mijn tienerzoon bijvoorbeeld ‘I don’t care’ en toen ging in mijn hoofd het liedje ‘I love it’ van Icona Pop aan. Ik kan het dan niet laten om heel hard te gaan zingen, wat niet altijd door iedereen wordt gewaardeerd.

Wat is de plek waar ik de beste ideeën krijg buitenshuis?

Ik houd erg van samenwerken. Vaak heb ik de ervaring dat in gesprek met iemand anders ideeën ontstaan die geen van ons alleen had kunnen verzinnen. Ik vind samenwerken ook veel leuker dan in mijn eentje zitten broeden op dingen. De plek maakt voor mij minder uit dan met wie ik in gesprek ben. In mijn eentje krijg ik altijd de beste ideeën onder de douche.

Welke boeken hebben mijn leven beïnvloed en hoe?

Op dit moment is mijn lievelingsboek ‘the more beautiful world our hearts know is possible’ van

Charles Eisenstein. Hij geeft woorden aan dingen die ik zelf wel al dacht maar nog niet goed onder woorden kon brengen.

Het boek wat ik in mijn leven het vaakst ter hand heb genomen is ‘Madhur Jaffreys’s vegetarische gerechten’. Dat is een kookboek met 600 recepten. Ik vind het geniaal. Het heeft de manier waarop ik kook enorm beïnvloed.

Momo en de tijdspaarders van Michael Ende vind ik ook fantastisch. Tijd vind ik een erg ongrijpbaar iets. Ik vind het fantastisch hoe Michael Ende daar mee heeft gewerkt in een kinderboek. Toen ik het boeddhisme bestudeerde heb ik ook vaak aan teruggedacht aan de manier waarop Michael Ende tijd beschrijft.

‘You Only Die Once’. Welke muziek wil ik beluisteren op mijn laatste dag?

Ik hoop nog een tijdje te leven en mijn muzieksmaak is nogal aan verandering onderhevig. Ik weet dus pas als het zover is wat ik dan wil luisteren.

Ik heb wel een fantasie over mijn begrafenis. Ik ben niet christelijk, maar in mijn fantasie is er toch sprake van een kerk en een kist. De zon schijnt door de grote ramen heen en als de kist binnen gedragen wordt klinkt ‘Latin goes ska’ van de Skatalites. In mijn fantasie gaat iedereen dan dansen en word mijn begrafenis een zonnig feestje.

Wie is mijn held of heldin in fictie?

Jock Martijn uit Ogen van tijgers van Tonke Dragt. Ik weet niet precies waarom.

Wie zijn mijn helden en heldinnen in real life?

Ik heb heel veel helden. Op dit moment kijk ik met bewondering naar de vrouwen in Iran. Zij gaan met gevaar voor eigen leven de straat op om hun hoofddoeken te verbranden. Er zijn daarbij al minstens vijftig vrouwen gedood, maar ze doen het toch. Ook de mensen die zich in Rusland uit durven spreken tegen de oorlog vind ik helden.

Dichter bij huis vind ik mijn broer Thomas een held. Hij kampt op dit moment met moeilijke omstandigheden (waar ik verder hier niet over uit zal wijden) en biedt die heel manmoedig het hoofd.

Welke film zou ik jou aanraden ooit in jouw leven te zien?

Ik ben niet echt een geavanceerde filmsmaak. Mijn lievelingsfilm is James Camerons film Avatar. Ik ben heel blij dat hij gemaakt is en heel veel mensen hem hebben gezien. Ik hoop dat mensen door de film een klein beetje geïnspireerd raken om zich anders tot elkaar en de wereld te verhouden.

Wat zegt de uitspraak ‘Ik ben de verhalenverteller van mijn eigen leven mij?’

Je kunt niets veranderen aan de dingen die je overkomen maar je kiest zelf wel hoe je je tot die dingen wilt verhouden en welke verhalen je er over spint in je hoofd. Deze verhalen maken je tot slachtoffer of ‘held’. Ik heb de afgelopen jaren in mijn privéleven wat dingen te verstouwen gehad. Ik heb mezelf daarbij een aantal keer moeten dwingen om een verhaal levend te houden waarin ik overeind kon blijven om opbouwende dingen te blijven doen.

Welke rol spelen verhalen in mijn leven en werk?

Ik word me steeds bewuster van het feit dat we onze eigen werkelijkheid construeren door de verhalen die we onszelf vertellen. Als mensheid staan we midden in een groot veranderingsproces. De verhalen die we vertellen over onszelf en de wereld moeten we veranderen om die verandering te kunnen volbrengen. Hoe dat precies werkt weet ik nog niet, maar ik hoop daar door middel van mijn werk een bijdrage aan te leveren.

Naar welk project, in 2022 kijk ik uit?

Waarschijnlijk gaan we met Future Me aan de slag bij de jeugdgevangenis in mijn woonplaats Nijmegen. Ik vind dat spannend, maar ik kijk er ook naar uit. Ik hoop dat we de jongeren kunnen helpen om vorm te gaan geven aan het leven dat ze voor zichzelf zouden wensen.

Daarnaast ben ik samen met mijn collega Ottelien Vellekoop een driedaagse training Biodynamische Cranio aan het geven. Biodynamische Cranio is gebaseerd op hele mooie principes zoals een focus op wat er wel goed gaat en een basis van ‘niet doen, maar laten gebeuren’. Doordat ik deze principes nu onderwijs, eigen ik ze me verder toe. Ik kijk erg uit naar dag 2 van onze training.

Wie zie ik graag uitgenodigd door Peter om hun Passie Pensioneert Nooit verhaal te vertellen?

Sunyoung Glebbeek, zij is de geestelijk moeder van Future Me en kan daar mooi over vertellen.

Hoe kun je contact met mij opnemen?

Op mijn website www.shiatsuhuisnijmegen.nl vind je mijn contact gegevens